Në raportimin e përkujtimit të këtij viti nga serbët, të Betejës së Fushë –Kosovës ne si redaksi i dhamë më shumë rëndësi faktit të një zbehje të qëndrimit zyrtar ndaj një pikniku që u kthye në traditë nga Sllobodan Millosheviçi për të justifikuar masakrën ndaj shqiptarëve, tek një ngjarje mesjetare.
Beogradi e bojkotoi këtë pinkik pasi kriza ekonomike dhe situata aktuale imponon një performancë të re marrëdhëniesh që nuk e përdorin historinë si një “çark” për të kapur prenë e kërkuar.
Serbia pret me shumë interes vizitën e kancelares së Gjermanisë, vend që historia jo aq e largët rezervon luftëra dhe përplasje. Pra kemi të bëjmë me një kohë të re, ku historia lexohet siç është me të gjithë kontekstet e saj pa u konfliktuar me realitetin. Sa për ta ilustruar; një vit më parë Vidovanin e ka përkujtuar vetë presidenti i Serbisë, Tomislav Nikoliç, e sot nuk ishte askush nga lart, por një përfaqësues kontraversal i kishës serbe, metropoliti i Malit të Zi, Amfilohije Radoviq, i cili ka në varësi manastiret e Kosovës.
Radoviq ka lëshuar një deklaratë me një “gjuajtje të largët”. Ai ka thënë që “Car Lazari dhe Skënderbeu kanë luftuar për të njëjtin ideal për largimin e Osmanëve prej Ballkanit.
Konkretisht metropoliti serb ka synuar të bëjë politikë të pastër duke tentuar të shtojë polemikën mbi një figurë të rëndësishme historike të shqiptarëve, Gjergj Kastriotin-Skënderbeun.
Një përpjekje që duhet injoruar dhe lënë në vetmi, pasi synon të përziejë një histori që nuk ekziston dhe nuk ka kurfarë lidhje me historinë e vjetër e të re të Ballkanit. E para Llazari dhe Skënderbeu nuk kanë qenë bashkëkohës.
Pasuesi i Car Llazarit që u vra në Fushë Kosovë bashkë me Sulltan Muratin(për të cilin thuhet se u ekzekutua nga një puç familjar) u bë një kundërshtar i egër i Skënderbeut dhe vasal i pasardhësve të Sulltan Muratit. Ka rrjedhur shumë e shumë ujë në këto treva ku çdo marrëdhënie ka ecur vetëm në bazë të interesave siç ndodh rëndom dhe nuk ka lidhje me kontekstin që e ka thënë Metropoliti serb.
Historia në fakt duhet shkruar dhe analizuar ftohtë dhe pa asnjë folklorizëm dhe këtë e bëjnë vetëm profesionistët, që në bazë të burimeve të përcaktuara e shkruajnë duke vulosur dokumentet referuese.
Historia, në bazë të së vërtetës dhe pasojave që sjell në jetën e një kombi krijon vend për çdo figurë historike protagonist, i cili duhet parë realisht. Dhe s’ka pse na e tregon Artemije, i cili duhet të kërkojë ndjesë për kthimin e mitit të Fushë-Kosovës në një sebeb për të përndjekur shqiptarët nga regjimi i Milosheviçit. Realisht marrëdhënien e serbëve me historinë ata e kanë me veten dhe jo me ne shqiptarët, aq më shumë duke na krijuar asocacion me Llazarin. Heronjtë apo anti-heronjtë tanë i vlerësojmë vetë pa ndihmën e serbëve, aq më pak të një prifti që sheh në ëndërr të rikthehet ndonjë figurë mitike e tyre që vret shqiptarët!/tesheshi.com/
