Çfarë po ndodh këto ditë ku gjithë “frymëmarrja” shqiptare është kushtëzuar nga fakti nëse Tom Doshit kanë dashur apo jo t`i bëjnë atentat, patjetër që është tregues i një vendi që nuk i ka punët në terezi, ndryshe nga çdo mendonte i “urti”se duhet t`i kesh vërtet punët në terezi, sa t`i jipesh me mish e me shpirt të dhënave dhe deklarimeve mbi çështjen ‘Doshi’, të shndërruar sakaq në një “TomGate”. Shfaqja më e kotë ishte dalja e ministrit të Rendit, Tahiri, për t`i sqaruar opinionit versionin e tij mbi atë çfarë kishte ndodhur para 5 muajsh, siç thuhet në të tilla raste, për t`u treguar sa më transparent; duke harruar se e vetmja gjë nuk i intereson gjindjes në këtë mesele e të ngjashme me të, është pikërisht transparenca apo e vërteta. Sa më e turbullt të jetë një gjë, sa më sureale, sa më fiction të ketë aty, aq më shumë shtohen rradhët e berihajit për të zënë kohën dhe trutë e kokës me të. Se mjaft të kujtohet fakti që, Toma e nisi gurgulenë e tij me ankesat parimore mbi defekte në qeverisje, atakoi direkt drejtuesen e një administrate të lartë e me peshë për forcën e shtetit dhe ekonominë, siç është znj. Shehaj e Tatimeve – ok deri këtu – për të përfunduar më pas tek një sagë e koklavitur vrasjeje ndaj tij! Do mjaftonte gjithashtu e dhëna se ç`përfaqson Toma vetë në shoqëri, cili është profili i tij moral, që me anë të metodës së deduksionit të arrihej në një përfundim nëse ia vlen ose jo të merresh me ankthet e tij, në një vend që ka nevojë të ftillohet e t`i përvesh mëngët për të punuar e rregulluar veten, pasi ka 20 vjet që vetërrumpalloset dhe tretet në kotësi e dëshpërim. Hej! Po troket pranvera dhe mjafton vetëm kaq, për të përjetuar ca idile ndenjash të holla, të buta e të ngrohta, paqja vetë, pa Tomën nëpër këmbë. Dhe kjo vlen për çdokënd, por është sidomos e rekomandueshme për ne gazetarët. Do ngjanim më simpatikë e po ashtu më të lexueshëm, nëse do mendonim kështu. /tesheshi.com/