Rasti i Majlinda Bregut, e cila së fundi i ka shfaqur më të theksuara padakortësitë e saja me politikat drejtuese të PD-së nga ana e kryetarit Basha, e ka shndërruar atë një “rebele” brenda radhëve të opozitës, si me mbështetës e si me kundërshtarë nga të gjitha anët.
Por ajo që vlen të theksohet është precedenti i rrallë, në mos i vetëm i PD-së në të gjithë ekzistencën e saj, ku rebelizmi ka emrin e një femre. Para saj, në fakt, ishte Mesila Doda, por që i dha fund betejës “brenda llojit” duke zgjedhur ta lërë PD-në e t’u bashkohet çamëve të Idrizit.
Pra, elementi fermër pothuajse ka munguar në opozitat “brenda familjes” në vite në radhët e PD-së. Mjaft të kujtojmë që në disa rrjedhje dhe rebelime të brendshme, duke nisur që nga viti 1991 me ata që më pas do themelonin Aleancën Demokratike, “femra rebele” ka munduar tërësisht. Po ashtu dhe me “karrigethyerit” e 97-ës vite më pas, apo me “reformatorët” e Pollos, që po ashtu ishin të mangët nga prania e një femre. Ato pra kanë qenë më së paku të urta e të buta në periudha delikate, e plot militantizëm burrëror si i ai tipit të Jozefinës përgjatë gjithë kohës.
Pra, Majlinda Bregu është dhe pak “historike” në misionin e saj rebel, ngase është e rrallë në llojin e vet.
Ndërsa në PS, pak a shumë ka qenë një situatë e ngjashme përsa e ka udhëhequr Nano, ndërsa me ardhjen e Ramës, ky i fundit u përball rregullisht me rebelizmin femëror, edhe pse mbahet si njeriu që i përkëdhel më së shumti ato politikisht, duke iu besuar poste të larta dhe punë të mëdha.
Në fillim do ishin nga kasta nanoiste ato që nuk do e honepsnin dot Ramën, siç Makbule Çeço apo Rajmonda Stefa, që për asnjë ditë nuk pranuan të jenë nën hyqmin e tij; e më pas do shfaqen Eva Allushi, Majlinda Keta dhe Edlira Haxhiymeri, – këto dy të fundit madje të përzgjedhurat e të promovuarat Ramës – të cilat ju shndërruan në “armike të përbetuara”, sidomos pasi nuk i panë emrat e tyre në listën e deputetëve për zgjedhjet e 2009-ës. Tashmë, Rama po ballafaqohet me një tjetër rebele femër, Mimoza Nafizin, po ashtu nje ish-e preferuar e tij politike.
Ndërsa në partinë e Metës, është Brizida Gjikondi, ish-sekretare e përgjitshme e LSI-së, ajo që, edhe pse u tregua e rezervuar në një rebelim publik, zgjodhi të bëjë divorc me atë që me pak luajalitet, të siguron post, karrierë, e rrogë padyshim. Si rebele femër ndaj Metës, duhet kujtuar dhe e ndjera Esemeralda Uruçi, ish-ministre e kabitetit të tij në 2001-shin. /tesheshi.com/
