Siç dhe pritej, kanë nisur polemikat pas zbutjes së masës së arrestit për kryebashkiakun e Lezhës, Fran Frrokaj nga “arrest në burg” në “arrest shtëpie”.
Kanë nisur akuzat dhe kundërakuzat mbi sjelljen politike të hapur dhe të fshehtë që kanë ndikuar në vendimin e Gjykatës së Lezhës.
Gazetari Artan Hoxha deklaroi në Opinion-in e Fevziut se gjyqtari në Lezhë u kërcënua, ndaj dhe ndryshoi masën e sigurisë që vetë e kishte dhënë në fillim, “me burg”. Hoxha ju referua për këtë turmave që për 3 ditë protestuan tek Drejtoria e Policisë dhe Gjykata, si dhe burimeve që tha se i kishte nga policia kriminale dhe SHISH.
Ndërkaq, debati po kanalizohet në ngjashmërinë dhe diferencat e rastit të kryebashkiakut të Lezhës me ish-ministrin e Brendshëm, Saimir Tahiri.
Kryesisht analistë pranë opozitës thonë se edhe mazhoranca i bëri presion drejtësisë kur kishte akuzën e ish-ministrit të Brendshëm dhe nuk la që të përfundonte në burg.
Por sa ngjan dhe si ndryshon rasti i Saimir Tahirit dhe Fran Frrokajn në aspektin procedurial?
Në rastin e Saimir Tahirit, ish-ministri i Brendshëm kishte ndryshe nga Frrokaj, një barrier ligjore më mbrojtëse për masë sigurie. Arrestit për Tahirin duhet t’i hapte rrugë Parlamenti, ndërsa për kryebashkiakun e Lezhës nuk ekzistonte kjo “siguresë mbrojtëse”.
Në rastin “Tahiri”, Prokuroria nuk shkoi në gjykatë për të marrë paraprakisht një vendim mase sigurie, megjithëse ligjërisht mund ta bënte.
Madje deputetë të mazhorancës që e njohin mirë ligjin, si për shembull Ulsi Manja, një ish-prokuror, ju drejtua kolegëve duke thënë se organi i akuzës duhet të vinte në Kuvend pasi të kalonte në gjykatë për masë arresti. Mazhoranca e përdori këtë aspekt procedurial si alibi për të vendosur mosdhënien e autorizimit për arrest.
Ndërsa Fran Frrokaj u arrestua nga Prokuroria e Krimeve të Rënda, pasi kjo e fundit shkoi në Gjykatë për të marrë një vendim për masë sigurie.
Ndërkaq, pas vendimit të Gjykatës së Lezhës për ta çuar në arrest shtëpie Fran Frrokajn, pati akuza nga ana e përfaqësuesve të mazhorancës se mund të prishen provat në lidhje me rastin e tjetërsimit të pronave te “Rana e Hedhun”. Po të njëjtat akuza ka bërë edhe opozita për rastin e Saimir Tahirit në muajin tetor.
Megjithatë, diferenca në të dyja rastet është e thjeshtë: Fran Frrokaj është ende kryetar i Bashkisë së Lezhës dhe ka akses në dokumente zyrtare, vulën e bashkisë dhe zotëron të drejtën e firmës.
Ndërsa Saimir Tahiri, në kohën kur shpërtheu akuza nuk ishte ministër i Brendshëm, madje ishte larguar prej 6 muajsh dhe nuk kishte akses direkt në dokumentacion.
Kjo pasi pas kërkesës së prokurorisë, PS-ja e shkarkoi nga të gjitha funksionet politike si nga kryesia dhe grupi parlamentar. Kurse PD-ja nuk mori vendim politik për kryebashkiakun e Lezhës, madje e mbrojti politikisht.
Zakonisht, sipas precedentëve botërorë, kur zyrtarët përballen me akuza zyrtare, ose dorëhiqen nga funksionet zyrtare ose përkohësisht “ngrijnë”. Por kjo gjë nuk ndodhi me Fran Frrokajn. /tesheshi.com/
