Në debatin mbi mandatet e dorëzuara nga opozita, gati aspak nuk është trajtuar aspekti finanicar i çështjes, ku pra po dominon vetëm ai politik.
Lënia e mandateve është ndryshe dhe braktisja e një page prej 1 milion e 200 mijë lekësh, që për disa deputetë, ata që marrin pjesë në komisione, shkon edhe më tepër.
Arsyetimi se ata nuk e kanë problem pasi u vijnë para nga gjetiu – duke aluduar për burime biznesesh apo përfitimesh të tjera që t’i jep politika, ngjan si semplist. Kjo, sepse jo të gjithë mund të jenë komod në braktisjen e një page mbi 1-milionëshe, aq më tepër në këtë kohë krize dhe me burime të kufizuara, e nga ana tjetër me kërkesa shumë të mëdha në aspektin e nevojave. Dhe mjaft të përmenden këstet e kredive që rrijnë si “çekan mbi kokë” në fund të çdo muaji. Sepse siç është është parë nga deklarimët e pasurisë së politikanëve, kreditë bankare te ata janë si “bukë e djathë”. Madje mund të thuhet me plot gojën se janë këto të fundit, të shndërruar në trend normal, që i kanë nxitur dhe të përlyhen në afera të ndryshme, ata apo nivele të tjera shoqërore, dje dhe sot, duke e prodhuar për pasojë më tepër vjedhje si detyrim ekzistence për nevoja konsumatore gjithëçfarëshe, që nga shkollat e fëmijëve e deri te pushimet në fundjavë, e si rrjedhim edhe padrejtësi. Sepse kësti do paguar si çeçua, pa të pyetur se nga e merr.
Paradokohësh, dikush që e kishte bashkëshorten deputete për gati dy mandate, por që nuk arriti të marrë të tretin, e vuante shumë në biseda mes miqsh këtë gjë; pra humbjen e një të ardhure goxha të nevojshme.
Dhe siç e dimë nga përvoja e deritanishme parlamentare e dy kahjeve, kur ka qenë fjala për bojkot, ai është ndërprerë mu në çastin e cenimit të pagës. Madje kjo ka qenë aq e trashë – siç veproi opozita e tanishme pak javë më parë – sa lënia për fare tashmë me dorëzim mandatesh nuk ka sesi të të mos ngrejë shumë pikëpyetje mbi kompensimin e pagës së humbur.
Është thjesht një pikëpyetje e asgjë më tepër. Dhe mundet që ata të cilët e besojnë vërtet idealisht aktin e idealizuar opozitar, të mos e marrin në konsideratë fare këtë pikëpyetje.
Por pos kësaj, duhet ditur se aksioni i sotëm opozitar, i cili është i përplot dhe me eurofobi, po zhvillohet brenda një konteksti politik e gjeopolitik. Më e pakta, ai vepron në një moment aspak të mirë për Europën, me aksin e krisur Uashington – Bruksel, me një rizgjim të frikshëm të populizmit – shih dhe ligjërimin opozitar që është një populizëm i gjallë e i frikshëm njëherësh – e sigurisht me një ujk rus që vërtitet këtyre anëve, duke u bërë edhe më i egër me hyrjen e Maqedonisë në NATO.
Sido që të jetë, ky dorëzim mandatesh nuk do kishte ndodhur 10 apo 15 vjet më parë, pavarësisht nëse do ishte ose jo Fleckenteini mes sherreve shqiptare. Sepse nuk është punë njeriu, por momenti.
Këtë po përpiqet të shfrytëzojë opozita: “ditën e keqe” të Perëndimit! /tesheshi.com/
