Myslim Murrizi, ish-kryedemokrati i Lushnjës i përjashtuar së fundi për shkak të moslënies së mandatit, vijon shfrimin e tij në studio televizive kundër lidershipit të parties, pjesë e së cilës ishte për vite me radhë.
E kritikon për shumëçka, sidomos kreun Basha, ndërsa shfrimin e ka të përqëndruar vetëm te aspekti ideologjik. Murrizi ka një gjoksrrahje sa i përket të kaluarës, pas asnjë njollë komuniste, e, nga ky detaj, duhet thënë nga ky identitet politik pastërtor, ai shfrimin e ka pikërisht me këtë aspekt plot dritë-hije të një force që lindi si anti-komuniste, por që në vite u bë dhe strehë ish-komunistësh apo personash me “lidhje gjaku” me ish-regjimin.
Murrizi po e denoncon rregullisht këtë “njollë biografike”, që sipas tij është bërë dhe sjellje politike e PD-së. Referuar të shpallurit “tradhëtar”, Murrizi deklaroi së fundi gjatë një interviste në ABC News se “kjo historia e tradhtarëve te kjo parti ka nisur herët që në vite ’91. Ky termi tradhtar është termi bolshevik i pjesës bolshevike. Kjo pjesa e tradhtarëve është e dalur boje”.
Dhe prej këtu nis një pikëpyetje e madhe për vetë Murrizin: përse ai nuk artikulon kurrë emrin e njeriut që duhet t’i dedikohet ky komunistizim – Sali Berishës?
Për të qenë konsistent me qëndrimet e tij të ashpra anti-komuniste, me puritanizmin që ia kërkon PD-së, Murrizit i takon të vërë “gishtin në plagë”, duke e drejtuar atë pra – gishtin – te njeriu që e gatoi këtë PD, i cili për më tepër vinte nga radhët e PP-së, duke qenë jo pak por përmbi 20 vite anëtar i saj, deri edhe në drejtim dege-partie.
Pra, kur Murrizi shfryn ndaj komunistëve në PD, i takon ta nisë nga kreu i saj, në mos de jure patjetër de facto, por nuk e bën. Përse? Është një lloj misteri që duhet ta zgjidhin ata që do e intervistojnë këtej e tutje; pra, se ç’mendon ai për Berishën si ish-komunist, e si ka pranuar që ai, pra anti-komunisti i betuar e i kulluar, që të jetë prej vitesh nën hyqmin e një ish-komunisti, të cilin e ka patur kryetar, a më saktë lider.
Ky është dhe handikapi më i madh i PD-së, ç’prej krijimit e deri më sot, ku e lindur nga afshi anti-komunist, u udhëhoq ndër vite nga një ish-komunist.
Kjo panatyrshmëri burimore e ka çuar sot drejt një asfiksie identitare. Mjafton fakti që pas më pak se 30 vitesh, ajo iu është kthyer slloganeve arkaike të një kohe të shkuar – “Liri-Demokraci”, apo “E duam Shqipërinë si gjithë Europa”. Përfshirë dhe dy gishtat! Me gjuhë populli, kësaj i thonë “të t’ketw mbet ora” /tesheshi.com/
