E diel…
E diel me shumë diell…
Alternativë kryesore për ta kaluar ditën e fundit të javës është sigurisht vajtja në det. Në pamundësi për ta bërë këtë, zgjedh të qëndrosh në shtëpi, nën ajrin e kondicionuar, që e bën të pamundur vapën të zbresë tek ty.
Edhe këtu ka mundësi për zgjedhje. Të shfletosh një libër, apo t’i shkosh pas limontisë të së dielës… Të shohësh diçka mes ndeshjeve të shumta përgatitore të futbollit, apo…
Ayrton Senna nuk është më prej dekadash…
Damon Hill, Jacques Villeneuve, Mika Hakkinen e Michael Schumacher prej shumë kohësh janë bërë kampionë të harruar. Përplasjet e tyre, me këtë të fundit posaçërisht, gjermanin më të famshëm të Formulës 1, triumfet e tyre, i përkasin një të shkuare disi të largët.
Të gjithë këta emra përkojnë me kohën e rinisë tënde… Përjetimeve të së cilës e ke të vështirë t’u ikësh, me frikën se po i le të fluturojnë, vendin e tyre do ta zënë brengat e moshës që vjen pas…
Alonso, Raikkonen, Hamilton, Button, Vettel e Rosberg janë kampionë të shekullit të ri. Spanjolli vijon të pilotojë, por me një njëvendëshe aspak të merituar për të, Button e Rosberg janë tërhequr, por, gjithsesi, Formula 1 mbetet një sport i shikueshëm.
Dhe kështu vendos të ndjekësh garën e Hungarisë. Ta ndjekësh në një prej kanaleve televizive kombëtare…
Gara rezulton të jetë e mërzitshme në pjesën e parë të saj, por edhe kur ajo bëhet disi interesante pas ndërrimit të gomave, janë komentatorët që kujdesen të ta bëjnë shikimin e saj të padurueshëm.
Një ritëm i shtuar i makinave Mercedes në ndjekje të atyre Ferrari nxit te ta nisjen e një refreni tashmë të njohur: “e pabesueshme”, “e pabesueshme”, “e pabesueshme”…
Se çfarë ka të pabesueshme në atë që ngjet në pistë, vetëm këta komentatorë mund ta dinë. Të njëjtët që në garën britanike të dy javëve më parë nuk reshtën së përsërituri të njëjtën fjalë.
Hej, komentatorë! Në kaq vite në komentim, kaq gjë nuk e keni mësuar: nuk ka gjëtë “pabesueshme” në Formula 1!
Ç’bela! Janë të njëjtën që jo shumë kohë më parë patën vënë në shënjestër pa fund një pilot si Felipe Massa, thuajse kampion bote në 2008-n, duke e ironizuar në mënyrë të padurueshme brazilianin dhe stilin e tij të pilotimit.
Je i detyruar ta ndjekësh fundin e garës, për hir të kuriozitetit, edhe pse qejfi ka ikur tashmë… Për pak gjë, për përtacinë e komentatorëve për t’u përgatitur për punën e marrë përsipër, të zëvendësuar me refrenin “e pabesueshme”…
Nuk janë të vetmit. Janë mes të shumtëve që pluskojnë në të njëjtën kënetë…
Në televizionin shtetëror, njeriu që ka monopolin e komentimit të ndeshjeve, do të përsërisë pa pushim sa herë që do të jetë para mikrofonit, pa e marrë fare në konsideratë se ç’skuadra janë në fushë: “ndeshje e madhe”, “mbrëmje e madhe”!!!
Pjesa tjetër? Budallallëqe me okë…
Të komentosh një veprimtari sportive nuk është aspak e lehtë, përkundrazi. Mjafton të kesh parasysh se o do ta kënaqësh dëgjuesin apo shikuesin, o do ta bezdisësh aq sa t’ia shpifësh garën.
Kaq mund ta bëni: t’ua kurseni të dielën atyre që ju ndjekin! /tesheshi.com/
