Paraja nuk mund ta blejë lumturinë. Në fakt kjo vlen më shumë për njerëzit se sa për qeveritë. Në Bhutan, një mbretëri budiste midis Himalajeve dhe Kinës e kanë përvetësuar këtë çështje në politikat qeveritare.
Në vitet ‘70, mbreti i katërt i Bhutanit deklaroi se “lumturia kombëtare bruto” është më e rëndësishme se “podhimi vendas bruto” (GDP). Sipas një sondazhi të vitit 2010, kur vendi përcaktoi për herë të parë “indeksin e lumturisë”, u pyetën qytetarët nëse “të gënjyerit është e justifikueshme” dhe “a ju besoni fqinjëve?”.
Ndërsa në vitin 2015 për të matur indeksin e lumturisë pyetësori përfshiu 33 çështje të ndryshme si sistemi shëndetësor, ekonomik, arimor, cilësia e gjumit, gjallëria e komunitetit etj. Sipas analizës së sondazheve doli se një përqindje e lartë prej 77% janë “thellësisht të lumtur”.
Pra mund të thuhet se indeksi i lumturisë po lulëzon dhe është përmisuar nga vitet e kaluara. Kjo lloj politike të çon të mendosh se “a është ende e vlefshme shprehja se paraja nuk mund ta blejë lumturinë?”. Në rastin e Buhtanit po.
Me përmisimin e cilësisë së jetës, me rritjen e lumturisë kombëtare është vërejtur dhe një rritje ekonomike, sidomos falë sektorit të ndërmarrjes private dhe të turizmit. Një numër i konsiderueshëm vizitorësh e kanë Buhtanin në vendin e parë të listës, jo vetëm për shkak të interesit që ngjallë kultura, historia dhe gjeografia e këtij vendi, por më tepër për të “prekur nga pranë lumturinë”.
Dihet, turistët e sotëm janë më shumë në kërkim të lumturisë mbi të gjitha. /tesheshi.com/
