Kolumnisti izraelit Itay Landsberg Nevo lëshoi një kritikë të ashpër ndaj udhëheqjes ushtarake të Izraelit, duke e akuzuar atë për bindje të verbër ndaj vendimeve politike, të cilat ai i përshkroi si “të çmendura dhe të rrezikshme”.
Në një artikull të botuar në gazetën Zaman Yisrael, ai pohon se bindja e verbër ndaj autoritetit politik e ka çuar Izraelin në fatkeqësi të shumta dhe vazhdon ta çojë atë drejt një humnere të re në Gaza.
Sipas tij, zgjerimi i luftës në Rripin e Gazës erdhi me urdhër të udhëheqjes politike, por miratimi ushtarak i këtij veprimi përfaqëson një përsëritje të “çmendurisë” që çoi në sulmin e 7 tetorit nga Hamasi, tha ai.
Paralajmërime
Landsberg shtoi se establishmenti ushtarak zgjodhi t’u bindej dhe të zbatonte urdhra, në vend që të përballej me vendime të gabuara politike, të jepte dorëheqjen dhe t’ia bënte të ditur publikut të vërtetën, pavarësisht paralajmërimeve të vazhdueshme nga agjencitë e inteligjencës. Rezultati, sipas tij, ishte një katastrofë e tmerrshme dhe e përgjakshme.
Autori beson se me fillimin e një faze të re të luftës, të udhëhequr nga pesë divizione ushtarake, Izraeli po shkon drejt një tragjedie të re – me edhe më shumë të burgosur të vrarë, mijëra banorë të Gazës të vrarë dhe qindra ushtarë të vrarë.
Landsberg kujton se vetë Shefi i Shtabit të Përgjithshëm kishte paralajmëruar më parë se këto operacione mund të rrezikonin jetën e të burgosurve, por ai prapë zbatoi urdhrat dhe vazhdoi fushatën ushtarake.
Autori citon shembuj nga e kaluara kur komandantët ushtarakë refuzuan të zbatonin urdhra politikë, siç ishte gjenerali Amram Mitzna, i cili dha dorëheqjen pas masakrës së Sabras dhe Shatilës, duke thënë se kishte humbur besimin tek ministri i atëhershëm i Mbrojtjes, Ariel Sharon.
Një shembull tjetër është koloneli Eli Geva, i cili refuzoi një urdhër për të pushtuar Bejrutin me ushtarët e tij gjatë luftës në Liban, duke e përshkruar atë si një “vdekje të panevojshme”. Ai u shkarkua, megjithëse historia ka treguar se ai kishte të drejtë, sipas autorit.
“Vietnami izraelit”
Autori beson se Izraeli – i cili përballet me akuza ndërkombëtare për krime lufte, duke përfshirë urinë e civilëve, sulmet ndaj fëmijëve, grave dhe të moshuarve, si dhe mohimin e aksesit në kujdes mjekësor – nuk do të jetë në gjendje t’i lirojë të burgosurit përmes këtij operacioni. Në vend të kësaj, operacioni ushtarak do të çojë në vdekjen e tyre dhe në vazhdimin e luftës derisa Gaza të bëhet “Vietnami i Izraelit”.
Landsberg u drejton një pyetje të drejtpërdrejtë udhëheqësve ushtarakë: “Çfarë do të përdorni si justifikim kur të vendosen sanksione ndërkombëtare ndaj Izraelit për krimet e kryera nën komandën tuaj? Çfarë do të thoni kur ushtria të akuzohet për transferimin e banorëve të Gazës në zona me popullsi të dendur në jug, në atë që duket të jetë një zhvendosje e detyruar? A po do të thoni, ‘Ne thjesht po ndiqnim urdhra’?”
Autori vë në dukje se kryeministri Benjamin Netanyahu po përpiqet të shmangë përgjegjësinë me deklaratat e tij se zgjerimi i operacionit ushtarak u krye “në bazë të rekomandimit të Shefit të Shtabit të Përgjithshëm, dhe jo me propozimin e tij personal”. Ai pohon se kjo nuk lë dyshim se kryeministri më vonë do të distancohet nga pasojat e luftës dhe do të fajësojë establishmentin ushtarak.
Sipas mendimit të tij, lidershipi politik që udhëheq Izraelin sot po minon themelet e demokracisë dhe po përdor në mënyrë të paligjshme ligjet e emergjencës për të imponuar rekrutim të detyruar, ndërsa dhjetëra mijëra hareditë janë të përjashtuar nga shërbimi ushtarak pa asnjë përgjegjësi.
Landsberg arrin në përfundimin se refuzimi për t’iu bindur urdhrave mund të kishte një çmim të lartë, nga shkarkimi deri te diskreditimi publik. Megjithatë, ai pohon se “beteja për shpirtin e Izraelit duhet të fillojë me njerëz të guximshëm që janë të gatshëm të rrezikojnë jetën e tyre për të mbrojtur shtetin. Ata duhet të jenë mjaftueshëm të guximshëm për t’i thënë ‘jo’ udhëheqjes politike dhe për ta ndaluar këtë luftë”. /tesheshi.com/
