Adresat e sakta janë një domosdoshmëri për qytetet shqiptare të mbipopulluara, pa plan urban dhe shumë të ngatërruara për të gjetur një destiacion. Për këtë, një nga problemet kryesore të administratës shtetërore prej vitesh ka qenë dhe mospasja e një adresari të saktë. Por për fatin e mirë të shqiptarëve më në fund, pas një përpjekje qeveritare, qendrore dhe lokale, tashmë pothuajse të gjithë qytetet shqiptare kanë adresa deri diku të sakta.
Durrësit tashmë ia dimë vlerat, që veçse është qyteti më i madh bregdetar i Shqipërisë, është njëkohësisht një nga qytetet që pret më shumë turistë vendas dhe të huaj, pa harruar historinë që ka ky qytet që nga kohët e lashta.
Duke udhëtuar në bulevardin qendror që mban emrin e një mbreti ilir, ‘Epidam’, pikërisht në segmentin më të vizituar të qytetit, nga Kalaja për te Xhamia e Madhe, në një rrugicë që ndërpret bulevardin, të zë syri emrin e shumënjohur të një patrioti shqiptar, e njëherësh klerik të madh: Dom Nikollë Kaçorri. Por ja që kësaj figure, priftit të nderuar të Durrësit, firmëtarit të Pavarësisë, zëvendësit të Ismail Qemalit në qeverinë e përkohshme të Vlorës, ja kishin përçudnuar emra, ku nga “Dom” e kishin bërë ‘Don’.
Një adresim tek Fjalori i Gjuhës Shqipe (Botim i Akademisë së Shkencave të Shqipërisë 1984, Ribotim i Toena-s 2002: 254), është i nevojshëm në këtë rast, gjithnjë duke menduar se t`i mund të jesh gabim e jo një administratë lokale, vetë shteti pra.
E ç`të shohësh: ‘Dom’ është një titull që vendoset para emrit të një prifti katolik, ndërsa ‘Don’ ka kuptimin e një burri apo djali i cili është i dhënë pas aventurave të dashurisë dhe pas qejfeve; ose thënë ndryshe është ai që u vardiset femrave, nëse i referohemi emrit të Don Zhuanit, heroit legjendar të veprave letrare spanjolle që flasin vetëm aventura.
Është për të ardhur keq që titullin e një kleriku ta katandisin në këtë derexhe, thjesht nga një papërgjegjshmëri, që në fakt është tipike shqiptare. Në kësi rastesh vërtet është me vend fjala: “Fali Zot se s`dinë se ç`bëjnë…”. /tesheshi.com/
