“Acabar”, në spanjisht do të thotë “të përfundosh”; ndërsa në dialektin e Sardenjës “accabadora” do të thotë “t’i japësh fund”.
Më konkretisht, bëhet fjalë për figurën e një femre e cila aplikonte eutanazinë qindra vite më parë.
Në sytë e njerëzve ajo nuk shihej si një kriminele, por si një shpëtimtare që me mëshirën e saj ndihmonte që fati të përmbushej.
E ftuar nga familjarët e pacientit, kjo femër angazhohej për vrasjen e tij duke i dhënë fund kështu vuajteve për shkak të pleqërisë apo të ndonjë sëmundjeje.
Në pamje të parë duket si një veprim mizor dhe johuman, porse ishte një zgjidhje për një numër të madh familjesh të cilat i përkisnin klasës së varfër; të cilat ose nuk kishin mundësi të paguanin doktor, ose jetonin larg nga qendrat e qyteteve dhe, me mjetet e udhëtimit të atëhershme duheshin ditë që doktori të mbërrinte në shtëpinë e pacientit.
Kur hynte tek dhoma e pacientit mbante një pelerinë të zezë dhe një maskë të bardhë në fytyrë dhe për këtë arsye e kanë quajtur dhe “ëngjëlli i vdekjes”. Kur accabadora “përfundonte punën” familjarët si shpërblim i jepnin prodhime bujqësore.
Tradita e accabadorës ka vazhduar deri deri vonë në Sardenjë. Rastet më të fundit janë regjistruar në Luras në vitin 1929 dhe në Orgosolo në 1952.
Të gjitha rastet e regjistruara janë arkivuar. Autoritetet prokurorët kanë ardhur në përfundimin se aktet e tyre ka qenë humane dhe nuk është dhënë asnjë dënim ndaj këtyre “misionareve”.
Dhe më interesante është fakti se nga vendasit është parë gjithmonë si një profesion normal, si gjithë të tjerët; ashtu siç ekzistonte mamia që ndihmonte në lindjen e një jete të re, ashtu ekzistonte dhe accabadora që ndihmonte në “percjelljen” e një jete.
Përgatiti: Nada Dosti – /tesheshi.com/
