Conrado Gimenez ishte një bankier i suksesshëm përpara se të “shkollohej” siç thotë ai. 60-vjeçari sapo kishte dalë nga një mbledhje e bordit të Banco Santander, kur pësoi një aksident të rëndë me makinë. “Në të kaluarën nuk kam besuar në Zot dhe as nuk kam qenë njeri i mirë. Kur rifitova vetëdijen, u betova të ndryshoja jetën time,” thotë ai. Kjo ndodhi 20 vjet më parë. Më pas ai themeloi Fondacionin Madrina për të ndihmuar nënat e pamartuara, por kryesisht për të rigjallëruar fshatrat. Pra, një lloj Don Kishoti social, por aspak qesharak. Sipas shifrave zyrtare, 840 prej tyre janë gati të zhduken nga harta.
Asnjë vend në Evropë nuk po plaket aq shpejt sa Spanja. Shkalla e lindjeve është një nga më të ulëtat në botë dhe në të njëjtën kohë njerëzit jetojnë më gjatë se në shumë vende të tjera. Sipas agjencisë spanjolle statistikore INE, popullsia spanjolle është rritur nga 34 në 47 milionë që nga viti 1975, por vetëm falë imigrimit nga Amerika Latine, Evropa Lindore dhe Afrika e Veriut.
Paratë mungojnë
Një studim i bankës spanjolle La Caixa tregon se rreth 10% e popullsisë në komunat me më pak se 10 mijë banorë në Spanjë është me origjinë të huaj. Emigrantët nga Mali, Maroku apo Senegali punojnë kryesisht në bujqësi. Megjithatë, në shumë fshatra situata është dramatike. Për shembull, provinca e Zamorës me fshatrat e saj të vegjël idilike ka humbur 31% të popullsisë së saj në dekadat e fundit. Qytetet e mëdha, si Barcelona dhe Madridi, nga ana tjetër, janë rritur shumë dhe qiratë atje janë bërë të papërballueshme.
“Nuk ka kuptim pasi jetojmë në Spanjë”, tha ish-bankieri Gimenez. Dendësia e popullsisë është më pak se 100 njerëz për kilometër katror. Në Gjermani është 230. Dhe në zonat spanjolle që janë bosh ka vetëm 14 banorë për kilometër katror.
Por borxhi i Spanjës është shumë i lartë për të lidhur fshatrat e vegjël me qytetet e largëta me tren dhe për të vazhduar financimin e shkollave publike atje. Nga ana tjetër, jeta në fshat është një alternativë e mirë për nënat e reja dhe të pamartuara. “Nënat mund të jetojnë me fëmijët e tyre në një mjedis të sigurt dhe shumë fshatra kanë sërish të ardhme”, thotë Gimenez. Megjithatë, nisma e tij është një pikë në oqean. 1500 komuna përbëjnë 90% të popullsisë spanjolle dhe zënë 30% të territorit spanjoll. Kjo do të thotë se 10% e spanjollëve duhet të mbështesin financiarisht 70% të mbetur të vendit.
Vendasit, gjithnjë e më pak në fshatra
Tema e shkretëtirëzimit në fshat është bërë një temë e përhershme në televizionet spanjolle. Qeveria spanjolle e ka njohur nevojën për të ndaluar vendin nga shkretimi, në mënyrë që edhe më shumë votues të mos humbasin dhe Spanja të bëhet më e qëndrueshme ekonomikisht. Kryeministri Pedro Sanchez njoftoi së fundmi se shërbimet publike duhet të shpërndahen në të gjithë vendin dhe jo gjithçka duhet të përqendrohet në kryeqytet.
Ndërkohë, ish-bankieri Gimenez dhe një biznesmen spanjoll sapo kanë marrë qindra jetimë nga Ukraina dhe i kanë vendosur në institucione dhe familje në fshatrat spanjolle. Për Gimenez-in është e qartë se fshatrat duhen shpëtuar, edhe nëse kjo do të thotë se vendasit do të jenë… pakicë. /tesheshi.com/
P.S. Vlen kjo përvojë e ardhur nga një vend i ëndërruar europian – jo vetëm për shqiptarë që shkojnë e kultivojnë kanabisi aty, pikërisht në fshatra të braktisura – për të gjithë ata që mendojnë se e keqja e shpopullimit rural ekziston vetëm në Shqipëri. Është e tillë kjo kategori që kujtojnë se Shqipëria është qendra e botës për ca fenomene negative. Shpopullimet ose lëvizjet e ethshme demografike, brenda fenomenit emigrim, janë sot probleme globale të diktuara nga shumë faktorë, gjithashtu globalë.
