Parlamenti shqiptar e quajti “grusht shteti” vetëm me votat e socialistëve. Por, në fakt, grusht shteti quhet kur një pjesë e administratës apo e superstrukturës shtetërore, si, për shembull, ushtria, i kundërvihet pushtetit civil. Mediat ndërkombëtare e quajtën një rebelim!
Po, në të vërtetë, çfarë ishte 14 shtatori i vitit 1998, dita që Kryeministria u qëllua me kundërtank dhe me granata dore defensive, që kanë një rreze vrasëse deri në 20 metra?
Që të jemi të saktë me kronologjinë: kjo ditë pason 13 shtatorin, ku sërish u sulmua me armë Kryeministria, ama kësaj here intensiteti i sulmit ishte më i madh.
Më 13 shtator 1998, pas vrasjes së deputetit Azem Hajdari, kryetari i PD-së, Sali Berisha, i deklaroi nga selia e partisë vrasësit e drejtpërdrejtë të Hajdarit, si dhe e akuzoi Fatos Nanon si urdhërdhënës. Pas Berishës, në ballkonin e selisë blu dolën ca figura jo të nivelit të dytë, e që shpallën “hakmarrjen”.
Një grup njerëzish u nis atë 13 shtator nga selia e PD-së drejt Ministrisë së Brendshme, ku u tentua të qëllohet me armë. Por qarkulluan zëra për një rezistencë të armatosur, dhe më pas turma mori për nga Kryeministria, ku po zhvillohej një mbledhje qeverie për çështjen e vrasjes së Azem Hajdarit.
Turma ka qëlluar me kallashnikov në dritaren e sallës së mbledhjeve të qeverisë, dhe ministrat janë larguar me shpejtësi. Kjo skenë mori dhenë, dhe u përfol në Tiranë se shteti u braktis, çka ishte e vërtetë.
I vetmi institucion në punë atë ditë ka qenë presidenti i Republikës, teksa kreu i shtetit i asaj kohe, Rexhep Meidani, priti disa përfaqësi të PD-së, por nuk pranoi ta shkarkonte qeverinë, gjë që iu kërkua nga disa politikanë jo të dorës së parë. Në krye të dërgatës opozitare tek Meidani ka shkuar Ekrem Spahia, në atë kohë kryetar i Partisë së Legalitetit. Meidani mbante dhe lidhje me të gjithë trupin diplomatik në Tiranë.
Ndërkaq, më 14 shtator u zhvillua në sheshin “Skënderbej” ceremonia funebre e të ndjerit Azem Hajdari, ku pas fjalimeve turma mori rrugën drejt bulevardit “Dëshmorët e Kombit”.
Ndërsa vargu i gjatë i njerëzve po bënte përpara, nisi të qëllohej me antitank, me granata e mitralozë, selia e boshatisur e Kryeministrisë. Pas Kryeministrisë, e cila u pushtua, protestuesit hynë dhe në selinë e Kryesisë së Kuvendit dhe te Radio Televizioni Shqiptar, ku një përfaqësues i opozitës së kohës, Ekrem Spahia, deklaroi se “qeveria ka rënë, dhe institucionet janë në duart tona”. Po kush ishin “duart tona”, ndërkohë që Presidenca nuk ishte e pushtuar dhe nuk ishte larguar kreu i shtetit?!
Në fakt, pushtimi i TVSH-së nuk zgjati shumë, dhe dalëngadalë nisi largimi i “pushtuesve”. Në ekranin e TVSH-së u shfaqën në mbrëmje ministrat që kishin marrë zemër tashmë, duke deklaruar se dolën fitues ndaj një grushti shteti.
Pjesa tjetër dihet…. Ca u futën në burg, u liruan, e askush nuk mbajti përgjegjësi, as ligjore e as politike. Por, vërtet, çfarë qe 14 shtatori 1998?! Natyrisht që nuk ishte një ceremoni funebre…/tesheshi.com/
