Ndërsa Pashkët festohen në pjesën më të madhe të botës me traditat e zakonshme të shkuarjes në kishë, lyerjes së vezëve dhe kalimit të kohës me familjen dhe miqtë, në Filipine kjo festë e madhe katolike ka një dimension të veçantë.
Si vendi në Azinë Juglindore me numrin më të madh të katolikëve, festimi i Pashkëve zgjat shtatë ditë dhe quhet “Java e Shenjtë”.
Qytetet dhe fshatrat e Filipineve gjatë kësaj jave shndërrohen në skena nga ditët e fundit të Jezusit, fjalë për fjalë siç përshkruhet në Bibël.
Banorët marrin pjesë në rishfaqjet realiste të Darkës së Fundit, gjyqit të Ponc Pilatit, flagjellimit dhe më në fund kryqëzimit.
Vëmendjen e veçantë të publikut botëror tërheqin pamjet e rindërtimit të Rrugës së Kryqit dhe kryqëzimit të Jezusit, ku pjesëmarrësit lejojnë veten të fshihen realisht dhe të kryqëzohen në kryq me të gjitha gozhdat në duar dhe këmbë.
Shumë njerëz nga hemisfera perëndimore e konsiderojnë këtë zakon ekstrem dhe të tepruar, duke mos ditur se ekzistonte një sekt në tokën evropiane që kishte të njëjtat zakone. Ata quheshin flagjelantë. Fjala për emrin e sektit vjen nga fjala latine flagellare, që do të thotë të fshikullosh.
Flagjelantët u shfaqën për herë të parë në Evropë në Perugia në vitin 1260 nën ndikimin e predikuesit françeskan Ranieri Fasani.
Më pas përkrahësit e këtij grupi ekstrem fetar shkuan me kortezhe në qytete të tjera për të mbledhur sa më shumë përkrahës. Kortezhet e tyre përbëheshin nga mbështetës që ecnin, fshikullonin, këndonin dhe përpiqeshin të tërhiqnin njerëz të tjerë që t’i bashkoheshin kolonës së tyre.
Nga zona e Italisë së sotme, kjo lëvizje u përhap në të gjithë Evropën, duke përfshirë zonat e Austrisë së sotme, Gjermanisë, Hungarisë dhe Polonisë. Papa Aleksandri IV. dhe kardinalët e tij shumë shpejt e ndaluan këtë lëvizje, duke i shpallur heretikë, sepse shkaktuan probleme dhe pakënaqësi të shumta kundër kishës.
Kjo ishte “vala” e parë e madhe e flagjelatëve, ndërsa e dyta u shfaq disa dekada më vonë, në vitin 1348, gjatë epidemisë së murtajës në Evropën Perëndimore. Lëvizja ishte veçanërisht e fortë në tokat gjermanike, ku një nga anëtarët e tyre me emrin Konrad Schmid e shpalli veten Mesia.
Në atë proklamatë, ai kërkoi që të shfuqizohej i gjithë autoriteti kishtar dhe fjala kryesore t’i kalonte atij. Kjo u ndesh me rezistencën e Kishës Katolike, e cila dërgoi Inkuizicionin në këtë pjesë të Evropës për të ndjekur penalisht ndjekësit.
Lëvizja flagjelante mbeti në Evropë deri në shekullin e 19-të, kur Kisha arriti ta shfuqizonte, por u përdor në mënyrë aktive si një mjet për përhapjen e besimit në kolonitë e tjera evropiane, si në Indi, Amerikën e Jugut, Meksikë dhe Filipine.
Gjatë kohëve moderne, zakonet e Lëvizjes Flagellant kanë vazhduar në rajonin e Amerikës së Jugut dhe, siç shohim çdo vit gjatë periudhës së Pashkëve, në Filipine. /tesheshi.com/
