“Kap çfarë të kapësh” nuk u shfaq sot si mendësi, as dje; është një sëmundje e përhapur që prej gjetjes së lirisë pa kufij dhe rrëzimit të kufijve të moralit shoqëror.
Atë e vuri në pah kryeministri aktual, por nuk është zbulim i tij; qelbi i mbledhur në dekadat e mbjelljes së farës komuniste do të shpërthente pas ’90-s për ta bërë“kçk”-në moto të të pangopurve.
Shkatërrimi i nisur tre dekada më parë dhe që vazhdon ende pati në ballë“kçk”-në. Kap çfarë të kapësh, duke i rrëmbyer gjënë tjetrit, vëllait, motrës, komshiut, shokut, mikut… Kap çfarë të kapësh, duke shkatërruar dhe vjedhur pronën shtetërore dhe private… Humanizmi, ndershmëria, vëllazëria, kishin qenë virtyte të rreme; nën to kishte hipokrizi të pastër, pisllëk. E tëra produkt i një regjimi satanik që ia pati boshatisur brendinë njeriut.
Kap çfarë të kapësh në ’96-n, duke futur pesë para në piramida monetare dhe duke pritur pesëmbëdhjetë pas një muaji. Kap çfarë të kapësh në ’97-n, duke vjedhur ç’të dalë përpara… Kaos i shfrytëzuar për të kapur çfarë mund të kapet. Kap çfarë të kapësh do të merrte pas atij viti konturet e një institucioni thuajse shtetëror, ku nga i pari i qeverisjes deri te i fundit punonte me idenë kap çfarëtë kapësh.
Kështu bënte dhe bën shtetari, nëpunësi, deri te punonjësi më i thjeshtë i shtetit. Kështu mendonte dhe mendon militanti që pret radhën për të zënë një punë kur partia t’i vijë në pushtet; pret me vite në rrugë, në protestë, për një punë, me mendimin se kur atë ta sigurojë do të punojë për tëkapur çfarë të kapet.
Si “kçk” e koncepton gjënë dhe ai që e sheh me zili tjetrin hajdut dhe maskara pse ka mundur të vërë katandi e të rrojë në luks prej aftësisë për të kapur çfarë mund të kapet, për të vjedhur e rrëmbyer çfarë mund të vidhet e rrëmbehet.
Si “kçk” e koncepton jetën dhe ai që nuk e shpërfill tjetrin me njëqind të zeza e me para, por i qaset atij me pëlqim, me dëshirën për t’i ngjarë.
Kap çfarë të kapësh është mendësi epidemike e një shoqërie me themele të shembura të strukturës morale, e një shoqërie që respekton të pandershmin dhe përbuz të ndershmin. Sado i fortë të jetë një virus vdekjeprurës, nuk mund të bëjë më tepër dëm se një mendësi e tillë mbizotëruese në një shoqëri si e jona.
Asnjë veprim policor, sado i fuqishëm, nuk do të mund t’i vërë fre KÇK-së (edhe asaj sipas konceptit të kryeministrit). Kap çfarë të kapësh është mendësi që mund të tulatet për pak kohë prej frikës së ligjit, por jo të zhduket. Tjetër ilaç duhet për të; duhet kohë për ta hequr nga mendja e njeriut. Këtë ilaç shumë nuk e honepsin…/tesheshi.com/
