Shtatë-vjeçarja Bana Alabed ka postuar në llogarinë e saj në Twitter një foto të para një jave, duke qëndruar ulur para tavolinës me një libër dhe një kukull në sfond. “Përshëndetje nga Halepi”, shkruan në postim. “Unë po lexoj librin, në mënyrë që të harroj luftën”.
Halepi, qyteti i dytë i Sirisë, është ndarë në dysh gjatë konfliktit pesëvjeçar në vend. Jeta e përditshme është bërë një betejë e vërtetë për ata njerëz të cilët akoma jetojnë atje, të kapur në luftën mes kryengritësve dhe forcave qeveritare.
Cicërrimat e Bana’s në gjuhën angleze, e ndihmuar nga e ëma e saj, e cila është mësuese, po sjellin vëmendjen e freskët të peripecive me të cilat ato ballafaqohen në pjesën e kontrolluar nga forcat anti-qeveritare të Halepit lindor.
Në njërën prej tyre, Bana shfaqet me vëllezërit e saj, Muhammedin 5-vjeçar dhe Nur-in 3-vjeçar, me mesazhin: “duke vizatuar me vëllezërit e mij para se të vijnë avionët. Na duhet paqe për të vizatuar”, shkruan ajo.
Një video e shkurtër i prezanton të tre së bashku në dhomën e fjetjes. “Do të jetojmë gjithmonë së bashku” thotë Bana, para se të qeshë dhe të përqafojë vëllezërit e saj.
“Bombat kanë goditur godinën pranë nesh siç po e shihni”, shkruan në një postim ajo, të shoqëruar me një imazh të një godine të rrënuar.
“Bombat mund ta marrin jetën time çdo moment këtu”.
Forcat ruse dhe ato siriane kanë bombarduar Halepin lindor në baza të rregullta për disa javë me radhë.
Llogaria e saj në Twitter – @alebedbana – ka grumbulluar mijëra pasues për vetëm brenda disa ditësh. E ëma e saj, Fatima, shkruan shumë prej këtyre cicërrimave.
Por gjatë bisedës me BBC, ajo thotë se “vajza e saj në mënyrë origjinale dëshiron që bota të dëgjojë zërin tonë”.
“Ajo më pyet: ‘Nënë, përse askush nuk po na ndihmon?'”
Disa prej cicërrimave janë shqetësuese. Por, Bana, e cila ka humbur një shoqe gjatë bombardimeve në godinën në afërsi, është ekspozuar ndaj tmerreve të luftës tashmë.
“Ajo ka parë çdo gjë që ka ndodhur këtu”, thotë Fatima. “Ajo ka parë shoqen e saj të vrarë, dhe ndërtesën tonë të bombarduar. Andaj, gjithë kjo ka pasur ndikim te ajo”.
Pavarësisht kësaj, Fatima thotë se vajza e saj është me fat.
Gjatë një video-thirrjeje me ndërprerje me BBC-në, Bana e drejton kamerën në drejtim të së ëmës, e cila i ndihmon asaj në përgjigjet më të vështira.
Ajo dëshiron të bëhet mësuese e gjuhës angleze kur të rritet, si ëma e saj.
Por ajo nuk ka pasur mundësi të vijojë mësimin që nga viti i kaluar, dhe dëshiron të kthehet përsëri në shkollë.
Si çdo shtatë-vjeçare, ajo dëshiron të ketë mundësi të lozë me shoqet e saj.
Fatima thotë se ka mungesë të ushqimit në përgjithësi, por edhe për familjen e saj në veçanti.
Nur, 3-vjeçar u sëmur dhe ajo e dërgoi atë në spital, ku ajo thotë se nuk kishin mbetur ilaçe fare.
“Nur tani ndihet mirë”, dhe e ndërpren bisedën herëpashere për të përqafuar të ëmën.
Babai i Bana’s është avokat, kurse Fatima ka studiuar gjuhën angleze për vite në një institut të gjuhës në qytet, dhe ka studiuar drejtësinë në universitet.
Ajo thotë se ia ka mësuar gjuhën angleze Bana-s që kur i kishte 4 vjeç.
Gjatë bisedës me BBC, Fatima na pyet nëse po mund të dëgjojmë avionët mbi kokë. Ajo del në tarracë dhe shikon në drejtim të qiellit.
“Zhurma po vazhdon me orë të tëra”, thotë ajo. “Ata hedhin bomba pa mëshirë”.
“Ne nuk jemi terroristë. Ne nuk jemi ISIS”, thotë ajo. “Gjithë ne këtu jemi të pafajshëm”.
Një orë pas përfundimit të bisedës me BBC, Fatima poston edhe një video tjetër me Bana-n.
Duke qëndruar në të njëjtën tarracë, ajo mbyll veshët me gishtat e saj. Zhurmat e bombave mund të dëgjohen prej së largu.
Marrë nga BBC – /tesheshi.com/
