Të jetuarit në një komunitet të gjërë ka qenë praktikë që në lashtësi, kur njerëzit jetonin në grupe dhe fise.
Edhe në Mesjetë gjithashtu njerëzit jetonin në shtëpi të mëdha të përbashkëta me fisin por edhe miq të afërm të familjes. Për këtë flet historiani John Gillis në librin e tij, të publikuar në vitin 1997 me titull: “Një botë e tëra e tyre: mite, rituale dhe praktika të vlerave familjare”.
Në Europën Perëndimore poligamia ka qenë mjaft e përhapur, por edhe një formë e ngjashme e poligamisë e pazyrtarizuar. Gjithashtu ishte shumë normale që fëmijët ose adoleshentët që shkonin për të studiuar diku jashtë vendit të priteshin nga familje të tjera.
Më vonë, rreth shekullit të 20-të me përqëndrimin e ekonomisë te industria dhe shkëputjen nga bujqësia, filloi modeli i familjes së vogël e përbërë nga çifti në një martesë mongame dhe fëmijët.
Ndërsa në ditët e sotme kjo lloj bërthame është ndarë në copa, dhe, përshkak të numrit të madh të divorceve është rritur dhe numri i nënave apo baballarëve që jetojnë të vetëm me fëmijët e tyre, me një tjetër partner apo edhe krejt në vetmi.
Mirëpo, nga ana tjetër jetesa në vetmi edhe për shkak të vështirësive ekonomike për të përballuar taksat e ndryshme, po kthet në një formë bashkëjetese, njësoj si bashkëjetesa mesjetare.
Pra jo vetëm një bashkëjetesë mes një çifti por edhe mes një grupi njerëzish të gjinive dhe moshave të ndryshme. /tesheshi.com/
