“Varësia ndaj ushqimit” po bëhet gjithnjë e më shumë term i përhapur për ta shpjeguar ngrënien e tepërt. Mirëpo, profesor John Blundel nga Instituti i Shkencave Psikologjike në Universitetin e Leeds-it, paralajmëron duke thënë se ky term është duke u përdorur tepër lirshëm.
Disa e kanë ngjasuar varësinë ndaj ushqimit me varësinë ndaj drogës, pastaj e kanë përdorur këtë term për ta ndërlidhur këtë me ngrënien e tepërt dhe për ta shpjeguar sëmundjen e mbipeshës që i ka prekur miliona njerëz.
Termi “varësi ndaj ushqimit” gati është bërë pjesë e terminologjisë mjekësore. Ky term jep të kuptojë se sjellja normale shoqërore e njerëzve është patologjike. Andaj mënyrat e të ushqyerit bëhen sëmundje. Ky lloj qëndrimi nuk është fare i dobishëm dhe përmban nënkuptime të mëdha lidhur me mënyrën si njerëzit e shohin sjelljen dhe jetën e tyre.
Koncepti i varësisë ndaj ushqimit vjen nga kombinimi i të dhënave eksperimentale, vëzhgimeve anekdotike, qëndrimeve shkencore, mendimeve personale, deduksioneve dhe bindjeve. Ky koncept është një thjeshtësim i tepërt i një vargu mjaft të ndërlikuar të sjelljeve.
Kjo dallon nga varësia nga droga, ku molekula identifikohet dhe karakterizohet nga ndikimi i saj farmakologjik në tru.
Vetëm arsyetim
Ta cilësosh varësinë ndaj ushqimit si shkaktar kryesor të mbipeshës, përkundër shpjegimeve të tjera të mundshme, nuk është gjë e mirë, e posaçërisht për ata që orvaten të jetojnë jetë më të shëndetshme.
“Unë brengosem se shumë njerëz do ta marrin konceptin e varësisë ndaj ushqimit si arsyetim për ta shpjeguar ngrënien e tyre të tepërt.
Kjo bindje ua largon përgjegjësinë që kanë për veten të cilën ata duhet ta ndiejnë, dhe rrjedhimisht të bëjnë diçka lidhur me këtë problem. Si pasojë e kësaj bindjeje ata mendojnë se të ngrënit e tyre të çrregulluar është ndonjëfarë lloj sëmmundjeje.
Varësia ndaj ushqimit mund të jetë shpjegim interesant për disa njerëz, megjithatë ka mundësi që ky koncept ta pengojë shumë një njeri nga kontrollimi i vetes (në ngrënie).”
