Aleksandër Vuçiç, presidenti i Serbisë, ka bërë të ditur se Beogradi do të luftojë pa kompromis për të rimarrë minierën e e Trepçës në veriun e Kosovës.
Ndarja e qytetit të Mitrovicës në vijën e lumit Ibër e la minierën në administrimin shqiptar dhe kombinatin e shkrirjes në atë që administrohet nga serbët.
Në një aktivitet me rastin e 90-vjetorit të kompleksit që është një nga më të rëndësishëm në Ballkan për nxjerrjen e përpunimin e mineraleve të rralla, Vuçiç i ka dërguar një letër punëtorëve serbe të ndërmarrjes ku thekson se “kur e ndërton dhe e mban gjallë për 90 vjet ndërmarrjen e Trepçes, ajo nuk është më një biznes, por një pasuri e popullit dhe e vendit”.
Letra u lexua gjatë një ceremonie të mbajtur në Zveçan, në të cilën Vuçiç thekson se “miniera dhe kombinati i ka mbijetuar të gjitha furtunave politike, sociale dhe politike që kanë ndodhur”.
Siç bën të ditur agjencia serbe Tanjug, presidenti serb angazhohet se “Serbia do të luftojë pa kompromis për të drejtat tuaja dhe për të marrë atë që parardhësit tuaj ndërtuan. Sa të ekzistojë Serbia, askush nuk mund tua marrë Trepçën”.
Miniera Trepça në Stantërg i përket qytetit të Mitrovicës. Miniera e ka bërë Mitrovicën një ndër qytetet më të rëndësishme jo vetëm në Kosovë por edhe në gjithë Gadishullin Ballkanik e më gjerë, për nga pasuritë minerare.
Shtrihet në fushën aluviale të lumenjve Ibër, Sitnicë dhe Lushtë si dhe në shpatet e kodrave që e rrethojnë. Kjo zonë është e begatë me pasuri natyrore, veçanërisht është i njohur për mineralizimet e Plumbit, Zingut dhe Argjendit.
Që atëherë, pasuritë e Kosovës shfrytëzoheshin nga ilirët, më pas nga bizantinët, sasët, turqit dhe së fundi nga okupatori serb.
Që në kohërat e lashta është ditur për vendburimet polimetalore të sulfureve të Plumb, Zink, Argjend, Ar në Kosovë.
Këtë e kanë vërtetuar zbulimet e shumë punimeve të vjetra minerare: galeri, puse, vegla të punës, që janë përdorur në kohëra të ndryshme gjatë shfrytëzimit të mineralizimeve të këtij lloji, si dhe mbetjet nga shkrirja e tyre.
Disa nga vendburimet sulfure (Trepça në Stantërg, Belo Brdo, Cërnac, Përroi i ngjyrosur – Artanë), edhe sot pas luftës së fundit në Kosovë (1998/99), gjenden në shfrytëzim.
Ndërkaq disa vendburime si Hajvalia, Badovci dhe Kishnica janë të zhytura në ujë dhe kanë mbetur pa kurrfarë mbikëqyrje edhe pse para luftës (periudha 1988/99), ishin prodhues të rëndësishëm. /tesheshi.com/
