Nga Entela Canaj
Ksamili mund të jetë një nga plazhet më përrallorë të Shqipërisë, por nëse flasim për shërbimin, akrepat e orës kanë ngelur mbrapa; nëse flasim për ëmimet ato kanë bërë shumë përpara, a thua se bëhet fjalë për plazhet e famshme të Ibiza-s . ‘Tre ishujt’, ‘Bora-bora’, ‘Guvat’, ’Pulbardhat’, ’Pasqyrat’, ‘Pema e Thatë’, janë disa nga plazhet më të frekuentuar të Ksamilit, ku në një ditë gushti zorr se mund të gjesh një çadër me dy shezllone edhe nëse ngrihesh në orën 7 të mëngjesit, kjo sidomos brenda qytetit, ndërsa në periferi, diçka më ndryshe.
Çmimet e çadrave
Ndërsa zbret në plazh dhe u drejtohesh kamarierëve apo vetë pronarit për një çadër përgjigja është se: “janë të rezervuara të gjitha për klientët e rregullt”, që ata quajnë të gjithë ata turistë që konusmojnë në lokalin e tyre drekën dhe darkën. E ku është parë ky rregull? Kush e detyron një pushues, të hajë në filan lokal se ndryshe nuk gjen çadër për të bërë plazh? – kjo është pyetja që të gjithë i bëjnë vetes dhe njëri-tjetrit kur përballen me të tilla situata.
Ecën pak më tutje, e njëjta strategji edhe në lokalin ngjitur. Nëse ke fat mund të gjesh ndonjë cep nga fundi plazhit, afër tualetit, apo aty ku nuk të kap asnjë rreze dielli, ku edhe aty një çadër me dy shezlone kushton 7 mijë lekë të vjetër. “Shumë shtrenjtë, ne para dy vitesh kemi qenë këtu dhe kemi paguar 4 mijë lekë”, thonë dy vajza nga Maqedonia, të cilat nuk pranojnë të paguajnë faturën dhe ikin të zhgënjyeraa për të gjetur diçka më lirë.
Abuzimi me plazhin publik
Paradoksin më të madh e ndesh në disa plazhe ku edhe pse në tabelë shkruhet plazh publik, atë e menaxhon privati, me një skemë të mbipopulluar me shezlone ngjitur me njëri-tjetrin, ku zorr se mund të gjesh një hapësirë për të dalë në det. Një katrahurë e vërtetë, pa rregulla, pa standarte, ku nuk ndihet fare era e pushtetit lokal dhe ku privati të rrjep nga lekët.
Turistët e huaj
Sjellja me të huajt, akoma më keq. Nëse për shqiptarët është 7 mijë lekë një çadër, për ata është 7 euro apo edhe 10 euro nëse është anglez, apo gjerman. Kjo sepse në konceptin e menaxherëve ata kanë më shumë lekë se turistët nga Ballkani. E nëjta sjellje dominon edhe me kosovarët. Rregulla të pashkruara që i shpikin vetëm pronarët shqiptarë, në një kohë që Parlamenti miraton ligjin e ri të turizmit, dhe kërkon ta kthejë këtë sektor në një industri, që duket se do të kërkojë dekada të tëra për të arritur standardet evropiane, tek të cilat ne synojmë të shkojmë.
Ndërtesat
Ndërtimet janë një kaos më vete, ku edhe pse të palegalizuara një pjesë e tyre vijojnë të ndërtojnë ende, kate të papërfunduara. Për të mos folur për parkimin, ku njerëz të dalë nga hiçi, të palicencuar, të paautorizuar, kanë rrethuar një copë vend afër plazhit dhe kërkojnë të paguash 300 lekë për parkim; favori është se mund të lësh makinën gjithë ditën dhe nën ruajtjen dhe kujdesin e tyre.
Ushqimi dhe fjetja
Restorantet po ashtu janë të shtrenjtë, në krahasim me një apo dy vite më parë çmimet janë rritur me 200 lekë për pjatë. Të duhet të paguash 8 deri në 1000 lekë një pjatë me ushqime deti, 250 lekë deri në 300 lekë një pije; 300 lekë një sallatë etj. I vetmi shërbim për të cilin mund ta vlerësosh Ksamilin është fjetja, ku hotelet i gjen me 3 mijë lekë nata, dhe me kushte dhe hapësirë të mjaftueshme për një çift apo dhe një familje. Por nëse bën një llogaritje të thjeshtë duke nisur që nga 300 lekë parkimi, 700 lekë shezlloni, 3 mijë mijë lekë fjetja, kafe, ngrënie etj., mesatarisht një turist duhet të paguajë 100 mijë lekë të vjetra për një ditë plazhi në Ksamil.
Pak si shtrenjtë për buxhetin e një familje shqiptare…
/tesheshi.com/
