Kryeministri Edi Rama ka kohë që luan me strategjinë e sulmit. Ndoshta për shkak se sulmi është mbrojtja më e mirë. I gjendur duarlart përballë premtimit bombastik të krijimit të plot 300.000 vendeve të punës, ofrimit të shifrave kontradiktore mbi numrat e të punësuarve dhe kritikave të helmatisura, por jo pa thelb të zërave që sa vijnë e shtohen, kryeministri bëri atë që di të bëjë më mirë: Të përdorë strategjinë e komunikimit agresiv publik për të vënë me shpatulla pas muri të gjithë kritikët.
Nga pozicioni mbrojtës i atij që duhet të argumentonte se janë hapur plot 170.000 vende pune, ndërsa mbeteshin për t’u hapur edhe 130.000 të tjerë, kryeministri vendosi ta zhvendoste problemin me kokë poshtë, duke hequr pataten e nxehtë nga duart e qeverisë për t’ia lënë pikërisht atyre që prisnin të punësoheshin. Kështu, krejt papritur u shndërruam nga një ekonomi që nuk prodhon dot mjaftueshëm vende pune, në një ekonomi rritjen e të cilës tregu i varfër shqiptar i punës nuk mund ta suportojë. E gjitha kjo e sintetizuar në sloganin “Punë ka, por nuk ka profesionistë.” Sa hap e mbyll sytë, qeveria i lau duart.
Papunësia nuk është më problem i saj, por i të pakualifikuarve që nuk zotërojnë një zanat apo profesion. Tjetër argument, akoma më cinik, veç mungesës së zanatit, ishte edhe parazitizmi, me sa duket rrjedhojë e “turkut” që shqiptarët kanë brenda vetes, dhe që qeveria nuk po arrin t’ua nxjerrë jashtë, pavarësisht reformave shtetbërëse.
Një fushatë që nisi pas një vizitë në Korçë përpara pak javësh, ku Kryeminstri mësoi se një kompani kërkonte plot 300 kasapë, por s’gjente dot njerëz të kualifikuar. Kryeministri as që u lodh t’i kërkonte kompanisë që të investonte për kualifikimin e 300 të papunëve, për t’u ofruar më pas kontrata të rregullta pune, siç do të bënte çdo biznes normal. Është e pamundur që fakultetet, por edhe shkollat profesionale të nxjerrin mjaftueshëm njerëz të kualifikuar për çdo proces të specializuar pune, prandaj bizneset serioze investojnë në kualifikim dhe trajnimin e stafit, para se të ankohen se nuk gjejnë dot njerëz të kualifikuar.
Gjithsesi, mjaftoi kaq dhe teza “punë ka, por s’ka profesionistë” u shndërrua në refren shurdhues të qeverisë, sa herë që shtrohej çështja e punësimit. Gjithçka e bazuar në postulatin urtëplotë: nëse do që një skandal të harrohet, shkakto një tjetër më të madh. Dhe sigurisht që një marrëzi si ajo e hapjes së 300.000 vendeve të punës nuk mund të tejkalohej veçse përmes një marrëzie akoma më të madhe, të tipit “punë ka, por s’ka profesionistë”.
I njëjti refren u përsërit edhe gjatë ceremonisë përshëndetëse me rastin e Panairit të Punës. Puna po derdhet lumë, por nuk ka njerëz të zotë që të kridhen e të përfitojnë nga pagesat që arrijnë deri në 3000 euro. Dhe si për ironi, për të vulosur marrëzinë, kryeministri poston në profilin e tij në facebook një video, ku një Call Center kërkon 800 agjentë telemarketingu.
E para, nuk dimë që për të punuar në ndonjë Call Center nevojitet ndonjë profesion apo zanat i veçantë. Dhe e dyta, më e rënda, është vizioni që kryeministri ka për zhvillimin ekonomik të Shqipërisë, që me sa duket është i ngjashëm me atë të Filipineve, apo të Bangladeshit, nëse kryeministri nuk do të përtojë të na servirë edhe ndonjë video fasonesh. Është e kotë të harxhojmë kohë për të shpjeguar se pagesat e punëve të tilla janë qesharake, trajtimi është çnjerëzor dhe vazhdueshmëria apo siguria në punë as që vlen të përmendet.
Si përfundim, një dilemë krejt njerëzore: si do të ndihej një i ri që djeg energjitë rinore duke studiuar, apo një prind që investon kursimet e jetës për të shkolluar fëmijën e tij, dhe që më pas i duhet të ballafaqohet me njërën nga zgjedhjet, i papunë ose shitës telefonik?! /tesheshi.com/
