Nga Bujar M. Hoxha
Çdo e keqe e ka një të mirë. Dhe e mira e ngjarjeve të tre ditëve më parë në Paris është mundësia e artë për ta shmangur vëmendjen tërësisht nga problematikat e rënda të vendit, për t’i dhënë jetë një ligjërimi në dukje emocional, por që nuk është aspak i tillë, me njerëz të pushtetshëm apo që i përkasin pushtetit teksa vajtojnë a thua se janë më zemërbutët në planet, e nuk u bën dora për asgjë të mbrapshtë.
Ngjarje të tilla tronditëse u shërbejnë si barkë shpëtimi qeverisjeve që nuk u ka mbetur asnjë fije legjitimiteti. Ato dinë t’i shfrytëzojnë mirë ngjarje kësodore, me jehonë globale, për t’i lënë në harresë çështjet më të mprehta për një vend. Në fakt, këto ngjarje dramatike, këto vrasje që çdo njeri me dy pare mend i dënon e nuk i përkrah, nuk u shërbejnë vetëm qeverive, por tërë klasave politike të fosilizuara, të padobishme shoqërisht, që nuk ke shpresë t’ua shohësh dobinë kur bëhet fjalë për gjëra shumë më të vogla, e jo më për problematika globale.
Të këtilla janë qeveritë këtyre viseve ku flitet shqip. Të paafta, të dështuara në themel, të korruptuara, cipëplasura, prepotente, ato janë mjeshtre të shfrytëzimit të këtyre situatave.
Nën petkun e së keqes së rënë, të luftës kundër terrorizmit, ato e lënë ujin të rrjedhë në amullinë e dëshiruar.
Në të njëjtën të premte që në Paris ndodhi hataja, veçse pak orë më parë, jo pak e hatashme ishte këtu në Tiranë dhe një fjalë e ambasadorit amerikan, që pa zbukurime foli për një lloj tjetër terrori, të përditshëm, të përminutshëm, të ushtruar ndaj popullatës, të marrë peng e të plaçkitur nga një kastë sunduese:
“Kush i trembet më shumë reformës në drejtësi?! Unë e di kush. Ministrat e korruptuar, deputetë kriminelë, gjykatësit e paaftë dhe prokurorët që marrin paratë tuaja por kurrë nuk ndjekin penalisht dikë. Këta persona duan të vazhdojnë të mbushin xhepat me paratë e popullit shqiptar.”
Ja këto pikërisht fjalët e ambasadorit Lu, të thëna faqe të gjithëve për njerëz që nuk u ka mbetur më faqe!
Këto fjalë duan përgjigje, e jo të harrohen veç pas dy ditësh prej lotësh mbase krokodili.
Dhe ky është terror! Eshtë terror njerëzish që vjedhin, sundojnë, që drejtësinë e shesin me para e nuk e japin asnjëherë për atë që i takon, që nuk pyesin për askënd, që dhunshëm i kanë bërë të tyret karriget e pushtetit, e po dhunshëm i mbajnë fort ato.
Sigurisht, terrori i së premtes në Paris kërkon një reagim të fortë, një qëndrim krah të dëmtuarve, por nuk duhet të shërbejë si mbulesë për të harruar terrorin e keqqeverisjeve.
Eshtë në sjelljen e qeverive tona, këtej e matanë kufirit, të majta e të djathta, të djeshme e të sotme, që një ngjarje dramatike të përmasave ndërkombëtare ta shfrytëzojnë për t’i kaluar në heshtje të pabërat e pafundme të tyre, duke mos përtuar në të njëjtën kohë të paraqiten si mbrojtëse të lirisë, të vlerave, të parimeve. Janë të njëjtat qeveri që tërë ditën e bëjnë baltë aty ku e kanë për detyrë të sjellin prosperitet, e po tërë ditën na hidhen si shpëtuese prej së keqes.
Më keq nuk ka! /tesheshi.com/
