Ky titull pa dyshim që asocion me atë të një shkrimi të pak ditëve më parë, “Lojtarë apo hoxhallarë”, me autorësi të Enver Robellit, për të gjithë ata që e kanë lexuar.
Robelli u kishte hyrë vënçe Mavrajt e të ngjashmëve me të për shkak të performancave të tyre fetare në fushë dhe jashtë saj, që, sofizëm pas sofizmi, ishte përpjekur t’i ekzekutonte në emër të laikes; më saktë, në emër të një nacionalizmi afetar, meqenëse fundi i shkrimit u kushtohej hoxhallarëve që nuk na e dashkan Skënderbeun apo Ndre Mjedën!
Dhe më shumë se sa një denoncim i fetares në futboll, apo i hoxhllëkut pa feste nacionale, shkrimi ishte një endje në egocentricëm, ku më tepër se argumentet, mes rreshtave ulërinte një ndjenjë deliri nga ana e autorit për të qenë pikërisht ai dhe shijet e tij pika e referencës së Mavrajt, Tarashajt e Shkodran Mustafit, por dhe e hoxhallarëve.
Mjafton fakti që prej kur është nisur të luhet futboll, gjestet e afirmacionit fetar në fushën e lojës kanë qenë diçka e zakonshme deri në rëndomësi. Bërja e kryqit e gishti tregues lart në qiell, apo dhe puthja e topit nga ndonjë gnostik, janë parë madje si një lidhje e fortë e futbollit me një përmasë trashendente, meqë është një tip loje ku hera-herës është fati ai që bën ligjin.
Koha u ka dhënë atyre të atillë legjitimiteti, sa askujt nuk i bie ndërmend t’i analizojë, e aq më pak t’i kontestojë.
Robelli kërkon prej Mavrajt me shokë që të vetëfrenohen në afirmacione fetare, meqë ndër tifozë ka dhe asish që besojnë ndryshe apo që nuk besojnë fare, një kriter që e detyron dhe Messin të mos bëjë kryqin, meqë tifo për të bëjnë dhe muslimanët.
E së fundi, Mavraj është fotografuar duke përqafuar nënën e tij, një pamje që ka bërë xhiron e botës.
E bukura është se ndërsa për Mërgimin edhe ai gjest, veç natyrshmërisë, ka dhe diçka fetare, sipas kutit të Robellit, duhej shmangur në publik, meqë në stadium mund të ketë prej atyre që nuk e honepsin prindin në jetën e tyre.
Por veç kësaj, Mavraj shfaqet dhe pak çun mamaje me atë gjest, ndërkohë që në stadium shumica janë burra zamani.
Dhe Robelli sikur na thotë: “Ta puthte në shtëpi, jo aty”; për të vijuar më pas me trajtesën e radhës, me titull: “Lojtar apo çun mamaje?!” /tesheshi.com/
