Atë ditë, mbetjet e librave të djegur dhe dokumenteve me vlerë të paçmueshme fluturuan mbi kryeqytetin boshnjak të mbërthyer nën sulmet e çmendura serbe.
Nga flakët e natës së 25-26 gushtit 1992, u shkatërrua plotësisht ambienti i brendshëm i Bashkisë.
Zjarri i shkaktuar nga predhat serbe dogji dy milionë libra, 300 dorëshkrime dhe thesare me vlerë të paçmueshme.
Me këtë ngjarje, Bashkia u bë simbol i urbicidit serb. Shumë analistë e quajtën shkatërrimin e saj si shkatërrim të “kodit civilizues të një shteti multietnik”.
Bashkia e Sarajevës u rinovua vetëm në vitin 2014. Edhe pse ka rifituar lavdinë e saj të vjetër nga jashtë dhe brenda dhe është ngritur nga hiri, ka diçka që nuk do të kthehet kurrë – mbi 80 për qind e koleksionit të librave të shkatërruar dhe dokumenteve origjinale historike.
E ndërtuar në stilin neo-maur, Bashkia e Sarajevës ka qenë selia e Administratës së Qytetit që nga viti 1896. Trashëgimtari austro-hungarez i fronit, Franz Ferdinand, qëndroi aty pak para atentatit më 28 qershor 1914, nga i cili filloi Lufta e Parë Botërore, po nga plumba serbë.
“Epoka e artë” e Bashkisë së Sarajevës si simbol i këtij qyteti dhe vendi ku shumë studentë fituan njohuritë e tyre filloi në kohën e ish-Jugosllavisë në vitin 1949, kur Bashkia iu dha Bibliotekës Kombëtare dhe Universitare të Bosnjë-Hercegovinës.
Kjo “epokë e artë” përfundoi me fillimin e luftës në Bosnjë, pas së cilës ajo u dogj dhe u shkatërrua shpejt.
Zjarri u shua më 26 gusht 1992 në orët e mëngjesit. Bashkia u dogj për 12 orë e 20 minuta. Përveç qytetarëve të shumtë që me vetëmohim morën pjesë në shpëtimin e tempullit të kulturës në Sarajevë, në aksionin e shuarjes morën pjesë edhe 26 zjarrfikës.
