Rrëfimi i një të shpëtuari pas 80 orësh nga një nëndetëse të fundosur

Një ngjarje e 50 viteve më parë, krahasuar me të sotmen e Titanic-ut

Një inxhinier britanik, i cili mbijetoi pasi nëndetësja e tij u mbyt 457 metra larg brigjeve të Irlandës 50 vjet më parë, ka një “ndjenjë të tmerrshme” lidhur me linjën turistike të humbur Titanic.

Roger Mallinson, i cili së bashku me kolegun Roger Chapman po riparonin një kabllo telefonike në shtratin e detit në Detin Kelt, e përshkroi rastin e mjetit nënujor të zhdukur Titan si “të tmerrshëm” pasi ai kujtoi makthin e tij në 1973.

Nëndetësja e humbur OceanGate është krahasuar me nëndetësen e fundosur ku ai ndodhej, , anëtarët e ekuipazhit të së cilës u shpëtuan pas një operacioni të jashtëzakonshëm shpëtimi 80 orësh që i solli ktheu ata në jetë me vetëm 12 minuta oksigjen të mbetur.

Deri më sot, është shpëtimi më i thellë i suksesshëm nënujor në histori. Duke folur për kërkimin e vazhdueshëm për një zhytës në det të thellë që u zhduk me pesë persona në bord ndërsa zbriste drejt rrënojave të Titanic-ut, Mallinson tha: “Është e tmerrshme”.

Mallinson i tha Sky News: “Nuk mund ta kuptoj pse ata nuk kanë transmetuar një sinjal të çfarëdo lloji. Kam një ndjenjë të tmerrshme se diçka mund të jetë seriozisht e gabuar sepse ata nuk janë në gjendje të transmetojnë një sinjal.”

Koha tani po mbaron për pesë aventurierët pasi oksigjeni i tyre do të mbarojë të enjten – dhe grupi mendohet të ketë më së shumti një për qind shanse për të mbijetuar. Roja Bregdetare tha sot se mund të mos jetë në gjendje ta shpëtojë nëndetësen edhe nëse e gjen.

Shumë njerëz kanë një pikëpamje pozitive për rastin e zhdukjes së nëndetëseve, pikërisht për shkak të shpëtimit të besueshëm të Mallinson dhe Chapman në 1973, mini-zhytësja e të cilëve ra 1575 metra nën sipërfaqe me 80 orë ajër pas një aksidenti 150 milje në jugperëndim të Cork-ut, Irlandë.

Rënia e tyre shkaktoi një operacion masiv ndërkombëtar shpëtimi që përfundimisht i tërhoqi me vetëm 12 minuta oksigjen.

I pyetur nëse kishte menduar ndonjëherë se nuk do të dilte i gjallë nga nëndetësja e bllokuar, Mallinson tha: “Ne sigurisht që ia dolëm, edhe pse menduam se nuk do t’ia dilnim. Gjithsesi, 84 orë ishte një kohë shumë e gjatë. Kishim ushqim të mjaftueshëm, por nuk kishim oksigjen të mjaftueshëm, nuk kishim bateri të mjaftueshme për të ndezur pastruesin.

Ne thjesht duhej të bënim gjithçka së bashku dhe të kujdeseshim për njëri-tjetrin. Ne u kujdesëm për njëri-tjetrin dhe kjo ishte shpëtimi kryesor.”

Miqtë dhe të afërmit e pesë nëndetësve të zhdukur tani do të shpresojnë për një rezultat të ngjashëm.