Shqipëria po voton sot për parlamentin e ri, një palë zgjedhje nga më delikatet në gjithë historinë e pluripartitizmit shqiptar të pas-komunizmit. Kjo pasi PS tenton për herë të parë mandatin e tretë, ndërkohë që PD mund të përfundojë sërish në opozitë.
Por si kanë qenë zgjedhjet në afro 30 vite, a kanë sjellë ato befasi dhe nëse po, cilat janë
Le t’i marrim me radhë:
31 marsi 1991. Fiton PP. Paçka pritshmërisë së madhe, gatuar nga vala e afshit për ndryshim regjimi, rezultati ishte mëse logjik. PP ende zotëronte fuqinë inercike të një partie me mbi 40 vjet histori afërsish po aq pushtet.
22 mars 1992. PD fiton në mënyrë plebishitare, falë disa zhvillimeve të vrullshme politike, si dhe mbështetjes së hapur ndërkombëtare. Ngazëllim i madh mbarëpopullor, por gjithsesi asnjë suprizë.
Po atë vit, tre muaj më vonë PS do fitojë zgjedhjet lokale. Ishte rezultat surprizë. E megjithatë u justifikua me ngitjen e beftë të çmimit të bukës, si shkak i reformave ekonomike të ndërmarrja nga qeverisja demokrate.
Nëntor 1994. Referendumi për Kushtetën. Ishte befasia e madhe. PD kishte nisur të prekte një zenith të dukshëm pushteti, përballë një PS të dobët nga përplasjet e brendshme dhe me kryetarin në burg. Por vota, jashtë çdo parashikimi shkoi kundër Berishës.
26 maj, 1996. Suprizë ishte vetëm prirja e çmendur e demokratëve për të marrë një rezultat jashtë çdo sensi logjik. Pavarësisht manipulimeve, fitorja e PD-së nuk u diskutua kurrë. Kjo parti vërtet kishte mbërritur në zenithin e saj.
Lokalet e tre muajve më vonë ishin një formalitet. PD fiton lehtshëm.
Fund qershori 1997. Zgjedhje të përgjithshme në kushte të jashtëzakonshme, me një Shqipëri nën flakë. PD dhe Berisha ishin shndërruar në më pak se një vit në të urryerit e mëdhenj pas rënies së piramidave financiare dhe rezultati i zgjedhjeve do ishte mëse logjik, referuar asaj çfarë ndodhte në terren. PS fiton dhe rikthehet në pushtet.
Tre vite më pas. Lokalet 2000. Fiton PS. Ishte krejtësisht e pritshme. PD ndodhej në një krizë të thellë.
Një vit më vonë, 2001. PS fiton dhe zgjedhjet e përgjithshme. Askush nuk priste të kundërtën, ndonëse zhgënjimi nga qeverisja Nano nisi të japë shenjat e para.
Lokale 2003. Sërish asnjë surpizë. Fiton PS, përballë një PD ende të padenjë për të pretenduar pushtetin.
Korrik 2005. PD vjen në pushtet pas një rezultati gjithsesi të ngushtë dhe falë “tradhëtisë ideologjike” të Lufter Xhuvelit. Asnjë surpizë gjithsesi. Rezultati iu përgjigj perceptimit të përgjithshëm se PS duhej të largohej nga pushteti e se PD-së duhej t’i jepej një tjetër shans.
Lokale 2007. Dhe këtu vjen befasia e madhe. PD ishte në kulmin e saj. Ndërsa PS pak e shkalafitur nga trauma e rënies nga pushteti dhe nga efekti Rama në udhëheqje. Për më tepër, ky i fundit rrezikonte seriozisht vijimin e drejtimit të Bashkisë së Tiranës, duke patur përballë një pushtet të frikshëm të PD-së dhe një rival potent, siç ishte Olldashi. Por nga kutitë e votimit del tjetër rezultat. Në shkallë kombëtare PS kishte arritur një performancë të kënaqshme, edhe pse jo ndonjë fitore bindëse, por në Tiranë rezulati ishte dërrmues. Kjo e detyroi Oldashin ta shpallte vetë humbjen e tij, pa u mbyllur ende kutitë e votimit.
Dy vite më vonë vijnë zgjedhjet e përgjithshme. PD i fiton ato me një rezultat të ngushtë dhe aspak befasisht. PS ende nuk bindte, ndërsa rivalja fotografohej në percetimin e elektoratit me gjigandizmin dhe spektaklin e Rrugës së Kombit.
Lokale 2011. Fiton PS. Befasuese rënia e Kavajës si bastion blu, e Krumës gjithashtu, dhe fakti që Rama kishte mundur Berishën dhe Metën bashkë, në aleancë me njëri-tjetrin.
Qershor 2013. Zgjedhje që tingëlluan si një formalitet. PS fiton në aleancë me LSI-në. I njëti formalitet do vinte dhe dy vite më vonë në Lokalet 2015.
Më pas vijnë zgjedhjet e përgjithshme të 2017, ato të 25 qershorit.
PS guxon të hyjë e vetme dhe fiton pastër, duke i siguruar vetes një mandate të dytë me kauzën “anti-tepsi”, pra anti-LSI.
Më pas vijnë Lokalet e vitit 2019, të bojkotuara për herë të parë nga opozita. Gara nuk qe për vota por se sa pjesëmarrje dhe jopjesëmarrje do kishte. Në fund, opozita pretendoi se 85 përqind e shqiptarëve nuk kishin marrë pjesë.
Tani janë të radhës, ku befasi do të quhej nëse fiton opozita e normale nëse mazhoranca merr dhe mandatin e tretë. Kjo, duke iu referuar sondazheve. /tesheshi.com/
