Kryeministri Rama u takua me nënë Lizën, një grua nga veriu e shndërruar në simbol të protestave te zona e “5 Majit” në Tiranë, ku banorë të atyshëm nuk pranojnë të dalin nga shtëpitë për t’u kompensuar nga të tjera në komplekset e banimit që do ndërtohen aty sipas projekteve të Rindërtimit.
Banorët e irrituar i “zunë pritë” të parit të qeverisë në hyrje të Kuvendit, e ky i fundit realizoi një bisedë me ta, duke iu garantuar se me leje apo pa leje, do kompensohen në të gjithë metra katrorët.
Por veçon në këtë ballafaqim mes tyre ajo çfarë nënë Liza i tha Ramës, gjë cila përdoret si argument në të tilla raste.
“Pse më e latë me e bo, janë 30 vite”, ishin fjalët e nënë Lizës, duke dhënë të nënkuptuar se banesën nuk e ka të rregullt me letra, thënë ndryshe, e ka pa leje.
Pra, kjo që nënë Liza i ka thënë të parit të qeverisë, është dhe ajo që ata të cilët e pësojnë me prishje banesazh për motive zhvillimore e kanë në majë të gjuhës.
Tregon kjo raportin e shprishur keqaz të individit me shtetin, ose të një kulture të ulët të individit në raport me ligjin. Sipas kësaj logjike, nëse shtetit nuk kujtohet për atë që bën ti si paligjshmëri, kjo i jep legjitimitet paligjshmërisë. Ama kjo do vlente nëse të gjithë veprojnë kështu. Por nëse një pjesë, pavarësisht dobësisë së shtetit, kanë vepruar tërësisht në përputhje më ligjin, kjo i nxjerr zbuluar ata që kanë shkelur ligjin, qoftë kjo dhe nënë Liza.
Tjetër është keqardhja për një të grua të moshuar, e cila sheh t’i shembet banesa, e tjetër ta shohësh nën Lizën e çdokënd si ajo si shtetase që duhej të respektonte ligjin e mos ndërtonte pa leje. Kjo është qasja korrekte, edhe pse shteti ka mëkatet e tij.
Gjithsesi, ata që ndërtuan informalisht, duhet ta pranojnë fatin e një kohe të trazuar, pasi janë si përfitues e si viktima të saj, varësisht lapsit që i kap ose nuk i kap. /tesheshi.com/
