Në promovimin e një libri të ri për Skënderbeun, skënderbejani më akademik shqiptar, Aurel Plasari, pohoi se ai, pra heroi ynë kombëtar, nuk u konvertua kurrë në musliman, siç e thotë këtë historiografia mitike apo skematike komuniste.
“Kur kishte nevojë sulltani, ai, Gjoni është detyruar që të çonte të birin në ushtri. Është studim që është dhe shqip. Kur shkrova unë, ata thanë; Plasari përmbysi historinë. Por ça historie përmbysa unë?! Unë citova Nolin. Një nga faktet është marrëdhënia e Gjon Kastriotit në Malin e Shenjtë.
Të drejtat e Adelfatit janë të drejta të një vëllazërie. Këtë princat në Ballkan, e përdornin si mundësi për t’u strehuar në një situatë ekstreme. Gjoni ka katër djem, aty mungonte emri i një vëllai, që thuhet se u bë turk, i ati i Hamzait. Pse?! Se në një manastir të Malit të Zi s’mund të blinte të drejtë vëllazërie një musliman. Ndaj dhe ky është një dokument që Skënderbeu nuk është musliman. Ai është rritur dhe stërrritur katolik”, argumentoi Plasari, duke përdorur argumenta të krishtera.
Dhe patjetër që duhet të jetë kështu, por jo vetëm për argumenta të krishtera. Më së shumti për vetë argumentat muslimane.
Historia nuk ofron ndonjë rast të konvertimeve të kthyera mbrapsht, masive jo e jo, por as individuale. Kështu që Skënderbeu nuk ka pse bën përjashtim. Plasari nuk ka si të dijë se kur njeriu futet në Islam, pra bëhet musliman, para tij hapet një botë nga e cila ai s’mund të kthehet më pas. Këtë, ose mund ta ezaurosh teorikisht nga jashtë e më pas të “rrezikosh” të bëhesh musliman, ose ta kesh fatin të bëhesh vetë musliman, për ta kuptuar se nuk ka kthim pas.
Ndryshe, siç ka patur konvertime masive përgjatë historisë nga Krishtërimi në Islam, do kish ndodhur dhe e kundërta. Por jo, as ka ndodhur e as do ndodhë. Kjo sepse ato nuk janë konvertime, ku ky term shfaqet i cungët madje, i varfër e i dobët për ta shprehur mrekullinë – po po, mrekullinë – që ndodh te ai që njeh dhe përqafon Islamin, por janë hyrje në natyrshmëri pas një panatyrshmërie, e cila mund të ketë qenë në dy forma: 1. Ose ka qenë pabesimtar; 2. Ose ka qenë në besimin e gabuar.
Ndërkohë, Plasari nuk pranuar versionin e Oliver Jens Shmidit për emrin sllav të Skënderbeut – Ivan, duke i qëndruar versionit Gjon të historiografisë komuniste, apo historisë patetike të Rilindjes Kombëtare. /tesheshi.com/
