Sociologu i njohur, prof. Fadil Maloku, i është qasur pak më në thelb urimeve nëpër festa, si këdo tash për Vitin e Ri, duke parë në to edhe atë që nuk shkon, sado e tepruar të duket kjo lloj analize në një ambient social ku ajo që është dominante ngjan sikur është dhe e drejtë.
Por, për prof. Malokun vlejnë dhe këndvështrimet e tjera, edhe qasjet e tjera, siç e ka trajtuar ai në mënyrë konçize në shënimin e tij çështjen e “urimeve”:
Urimi i masovizuar i festave (qoftë kombëtare, shtetërore, apo edhe fetare), që tashmë është shndrruar në një rutinë me aplikativitet masiv(!) në jetën tonë, në fakt më duket se disi i ka do zbrastêsi sociale, morale, estetike…
S’pari, (kërkoj falje për personalizim!) mendoj që kjo mënyrë e komunik(ur)imit në distanca të largëta fizike, e pregatit qartë terrenin e tëhuajsimit midis njerëzve (lexo: familjarëve, miqve, shokëve, etj.) në jetën e përditshme.
S’dyti, urimi publik në fakt e krijon një traditë të re rutinore komunikimit, anipse, “AI” kur i dedikohet publikut të gjerë, në fakt i dedikohet çdo individi veç e veç, sepse u është dërguar me automatizëm shumë njerëzve.
S’treti, ne, edhe si mentalitet edhe si etnopsikolgji, akoma i kemi të freskëta urimet, përmes vizitave nëpër familje me shtrëngime duarsh, ku personalizoheshin shumë fizikuset e palëve kontraktuese.
S’katërti, qasja masovike e urimeve që në kemi filluar t’i praktikojmë, jo gjithëherë shkon në adresë të duhur. Edhe për faktin se festa e “Juaj” mund të ketë ndodhur që mos jetë festë e “Imja” e “Tjetrit”…!
S’pesti, është shumë afër mendsh qe nga “urata” e “Juaj” të nevrikosësh “Të tjerët” që kanë tjetër shtetësi, tjetër kombësi, tjetër fe, tjetër festë, tjetër moshë, gjini…etj.!
/tesheshi.com/
