Nga Bardha Nergjoni
Petros as që i kish shkuar ndërmend se teksa ushqente një antipati për muslimanët, një ditë do ishte vetë i tillë, do falej e agjëronte, e do kryente rregullisht, pa asnjë lloj sforcoje, të gjitha obligimet fetare. Kjo, edhe për shkak se Islami për të ishte diçka e huaj, derisa vetë kish lindur në një familje ortodokse. Por ja që jeta është e bukur dhe tërheqëse edhe për çuditë e veta. Një ditë prej ditësh, ai e pa veten mes atyre që nuk i kishte hiç qejf, duke qenë një ndër ta. Dhe siç thotë, krejt natyrshëm, pa asnjë lloj detyrimi të jashtëm, me një zgjedhje krejtësisht të lirë.
Tashmë, 25-vjeçari pogradecar, që si profesion ka montazhierin televiziv, është duke shijuar Ramazanin e disatë në jetë, që kur “kaloi yberin” e besimit, perceptimit mbi tokësoren dhe qielloren e kësaj jete, e të vetë raportit me Zotin.
Kur e pyet pse zgjodhi të kalojë në Islam, Petroja të thotë se ka kaluar një fazë të jetës duke i kundruar fetë, besimet, duke i provuar ato si në një proces eksperimental, derisa ka vendosur përfundimisht që të jetë musliman.
Ai kujton se fillimisht, siç dhe shumë të tjerë të cilët kanë qenë në distancë me Islamin, nuk e ka preferuar këtë besim, por më pas me vajtjen në xhami dhe leximin e Kur’anit gjithçka ka ndryshuar.
“Kam qenë në gjimnaz kur një shok i klasës më tha të shkoja me të në xhami. Fillimisht i kisha inat muslimanët, por me kalimin e kohës gjithçka ndryshoi. Besimi në Islam ka ardhur gradualisht, pa sforco nga jashtë, pa shtysa. Kjo fe është me të ndjerë, e jo me të detyruar. Kështu ka ndodhur me mua”.
Dhe që ahere kanë kaluar 10 vjet.
Pra, Petro Bardhi po mbush një dekadë që kryen të gjtha ritet, falet dhe agjeron. Kur startoi ishte vetëm 13 vjeç.
“Isha i vogël dhe e kam filluar agjërimin me pak ditë dhe po kështu faljet ishin të rralla dhe me hope. Por duke ardhur e duke u përmirësuar. Tani jam konstant. Plotësoj të gjithë muajin me agjërim e përkushtohem për të qenë një musliman i mirë, që do të thotë me qenë një njeri i mirë.”
Për të, Islami është një fe të pastër dhe që ka një ndikim shumë të madh në shpirtin e njeriut.
Ai thotë se feja është diçka që njeriu e zgjedh dhe ai ka zgjedhur të jetë një musliman duke respektuar shtyllat e besimit, si një busull në këtë botë jo shumë të thjeshtë dhe me shumë sfida të mëdha, edhe sa i përket idhujtarisë dhe moralit.
“Besimin gjithësecili e zgjedh vetë. Kush e ndjen beson dhe ndjek rregullat e besimit. Nuk më bën përshtypje fakti që kam ndërruar fe. Madje jam krenar që kam qenë ortodoks e jam bërë musliman. Islami është tërësi rregullash. Zoti është një. Kur e arrin e kupton Islamin që është një fe e pastër, atëherë synon drejt praktikimit. Ortodoksët kanë trinitetin, ndërsa në Islam nuk lejohet t’u falesh ikonave, të besosh tek vendet e mira, e të konsiderosh apo adhurosh ndonjë zot tjetër veç atij, të vetmit, Allahut.”
Dhe për Petron, të jesh musliman nuk është hiç sakrificë, përkundrazi, është natyrshmëri.
“Të respektosh e zbatosh ritet e besimit është detyrë e çdo muslimani. Për këtë qëllim jemi krijuar. Nuk është sakrificë të falesh. Janë vetëm 25 minuta në ditë. Islami vepron në personalitetin e njeriut me anë të tyre. Unë e shoh tek vetja. Jam bërë një njeri më i rregullt. Më ka ndryshuar për mirë. Nuk e kanë bërë këtë besimet e tjera në mua. Kam shkuar edhe në kishë, por nuk jam ndjerë siç ndjehem në xhami”.
E sa për emrin, ai ka vendosur të mbajë atë që ka, të traditës ortodokse, po me një logjike islame.
Feja nuk mund të shikohet nga detaje të tilla si emri. Në Islam, mjaft që emri yt, ngacilado traditë të vijë, mjaft të ketë një kuptim jo të keq në rrënjët veta të gjuhës prej nga vjen, dhe kaq mjafton. Pra, është ky besim që kam përqafuar që ma lejon të mbaj emrin që kam. Kështu që unë kam vendosur të mbetem Petro. /tesheshi.com/
