Përplasja e sotme e ambasadës franceze me presidencën shqiptare për vizitën e Hollandë, nuk një ngjarje e izoluar në Shqipëri. Ajo është vijim i një serie rastesh, sidomos gjatë tre viteve ku në qeveria është e majta e në presidencë e djathta.
Kjo pasi vizitat protokollare thuajse gjithmonë shërbejnë si atu apo rast për të privatizuar një eveniment që i takon vetëm shtetit.
A ka raste të tilla? A nuk ka, duhet thënë!
Se gjithmonë kanë ndodhur. Shembuj?
Po, ja më pikantet dhe që nuk kanë vetëm Bujar Nishanin e qeverinë aktuale protagonistë, por edhe në të shkuarën:
Më 10 qershor të vitit 2007, ditën e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit Shqipërinë e vizitoi për herë të parë një President i SHBA, George W. Bush që mbahet mend sidomos përqafimet e marra në Fushë Krujë si një nga më mbreslënëset.
Në fillim pati një përplasje mes Presidencës dhe Kryeministrisë për protagonizmin, por duhet thënë se kreu i shtetit i asaj kohe, Alfred Moisiu ndërhyri me qetësi dhe mbajti vetëm anën honorifike në Pallatin e Brigadave pa i dhënë vetes më shumë hapësirë, si dhe darkën ceremoniale.
Kështu Berisha mori pjesën e luanit që ishte konferenca për shtyp.
Kur morën ftesën për në NATO, protokolli i Aleancës së Atlantikut të Veriut caktoi presidentin Bamir Topi si kryetar të delegacionit. Por ka ndërhyrë me forcë kryeministri i asaj kohe, Sali Berisha për të mos humbur protagonizmin dhe ka ngelur në kujtesë fjalia e tij në anglisht: “This is a miracle of freedom”, natyrisht me diksionin e doktorit që u përsërit aq herë sidomos nga propaganda politike.
Incidenti u shmang për pak edhe me ndërhyrjen e ambasadorit të atëhershëm të SHBA, John Withers, i cili këshilloi DASH që Obama duhet t’i shtrëngonte duart edhe me Topin edhe me Berishën.
Por për t’ju kthyer aktualitetit, përplasjet mes qeverisë aktuale dhe Presidentit Bujar Nishani kanë qenë permanente dhe për çështje vizitash krerësh të lartë. Të përmendim tre të rëndësishme: Vizita e Papa françeskut, ajo e John Kerry-it dhe rasti i fundëm i Françoise Hollande.
Papa erdhi në Shqipëri pas një lobimi të Edi Ramës, i cili duhet thënë se ka deklaruar që është katolik me pagëzim; që i bie të jetë kryeministri i parë katolik në Shqipëri.
Dhe duke u nisur nga kujdesi që i kushton këtij lloj fakti shteti i vetëm në botë që është edhe qendër religjioni, kjo nuk mund të anashkalohej nga selia e katolicizmit botëror. Madje Papa bekoi djalin e Edi Ramës edhe kur ishte i palindur akoma, pra në barkun e nënës së tij, por edhe gjatë vizitës në Tiranë.
Gjithsesi, ajo vizitë është shoqëruar me përlasje të forta protokollare mes Ministrisë së Jashtme dhe Presidencës për të vendosur piketat e drejtimit të ceremonisë.
Por në fund u arrit një kompromis dypalësh dhe Papa u prit edhe nga Presidenti por edhe nga Kryeministri. Rama e priti në Rinas dhe Nishani në Presidencë.
Por në 14 shkurtin e vitit 2015 ka ndodhur edhe rasti më i rëndë dhe duhet thënë më i shëmtuar i një incidenti institucional.
Bëhet fjalë për vizitën në Tiranë të Sekretarit të Shtetit të SHBA-së, John Kerry. Vizita ishte vetëm disaorëshe dhe ambasada caktoi vetëm dy takime: atë me kryeministrin ku do të mbahej edhe një konferencë për shtyp, si dhe atë me përfaqësues të shoqërisë civile në Muzeun Historik Kombëtar; dhe më pas do të bëhej nisja për në aeroport.
Nuk u vendos as takim me kreun e shtetit e as me kryetarin e Kuvendit, Ilir Meta.
Por Presidenca kërkoi me ngulm një axhendë dhe me sforco u vendos që kreu i shtetit, Bujar Nishani do ta priste John Kerry-n në aeroportin e Rinasit, ku bëhej fjalë për një pritje shumë pak minutëshe, vetëm një shtrëngim duarsh.
Kjo krijoi një situatë të sikletshme duke pasur parasysh disa çështje, që për etikë normalisht nuk ja vlen të përmenden në një shkrim publik.
Mediat shqiptare janë marrë shumë me këtë gjë. Arsyeja ishte, siç dukej, se opozita nuk donte që vetëm mazhoranca të merrte efektet e një vizite të lartë nga Uashingtoni.
Ndaj edhe ish-kryeministri Sali Berisha postoi me njëherë në Facebook se Kerry u takua e u prit nga Presidenti Bujar Nishani.
Ndoshta kjo është pjesë e luftës politike, por realisht nuk duhet të prishë imazhin dhe funksionin e një shteti, ku protokolli është si veshja për njeriun, pra imazhi estetik i tij.
Edhe në rastin e Presidentit Hollande, ëshët nisur nga Rama e më pas nga Nishani për të thënë se kush e ka ftuar e kush do ta sajdisë presidentin francez në fundin e mandatit të tij.
Por pse nuk u mblodhën dy institucionet për ta koordinuar vizitën, natyrisht në bashkëpunim edhe me ambasadën franceze për të hartuar një deklaratë që më pas do t’u shpërndahej mediave?
Po kjo është çështja, ata as nuk mblidhen! Shteti konsiderohet si çiflig e jo si shërbim. /tesheshi.com/
