Shqipëria kaloi dhe një vit tjetër nën dëshpërim social, ku situata ekonomike ishte përcaktuese. Është në natyrën e njeriut, në anën e dobët të tij, që ta kushtëzon shijen e jetës, këndvështrimin ndaj realitetit tek sasia e parave në xhep; por tek qënia shqiptare kjo shfaqet më e theksuar. Qeveria aktuale na duket më djall se sa të tjerat, mu për faktin se xhepat i kemi bosh; por duke iu referuar eksperiencave të këtyre 20 e kusur viteve, kemi parë që “paraja na i ka errur sytë” përballë ca realiteteve të tjera. Ne u kujtuam për Berishën autoritar dhe jo demokratik vetëm pasi lamë paratë në skemat piamidale. Ne na duket Nano burrë i mirë ngase në kohën e tij kishim më tepër para; e po kështu, nëse në fundin e qeverisjes Berisha 2 nuk do ishin dhënë sinjalet e një rënieje ekonomike, PD ndoshta do ishte duke qeverisur një mandat të tretë.
Sakaq, këto 25 vite ne kemi treguar se sado para të kemi, cilësia e jetës shoqërore mbetet e ulët, gjë që na bën ta ndjejmë se jemi të varfër edhe kur s’jemi të tillë. Dhe kjo tregon se ne jemi ende të paaftë ta çojmë paranë në drejtimin e duhur, për t’i marrë asaj maksimumin e vlerës, për aq sa i takon.
Ndërkohë, një skenë e filmit “Përballimi”, më së miri e shpërfaq psikologjinë e shqiptarit në lidhje me paranë. Ajo përkthehet në qejf, e ky i fundit ka formën e rëndomtë të kafenesë, të pijetores, një vizion i kufizuar jetë që nis e mbarron tek “gota”.
Me paranë që kemi patur në xhepa, duar e qarkulluar gjithë këto vite, jo e pakët gjithsesi, ne kemi ndërtuar një shoqëri kafenesh, ku orët e punës së një shoqërie zëvëndësohen nga muhabetet para një gote a filxhani. Dhe më pas qahemi – po ndaj kujt? – e duam të mbrothësohemi, ndërkohë që kur paraja në bie ndër duar me to thjesht bëjmë qejf dhe asgjë më tepër….
Sekuenca:
https://youtu.be/Ia5T8tRyNhw
