Arti islam inkurajon shumë motivet artistike, por jo ato me imazhe të njerëzve të mirë ose profetëve me qëllim që të parandalohet adhurimi i tyre.
Ashtu siç vizatimi i imazheve përfaqësuese me figura njerëzore nuk lejohet, sepse besohet se vetëm Zoti mund të japë jetë.
Veprat e artit përmbajnë kryesisht motive abstrakte ose natyrore, shpesh të pasuruara me shkrime kaligrafike arabe dhe efekte ndriçimi.
Gjatë periudhës osmane, dritat ishin të njohura në të gjithë vendin, duke dekoruar xhamitë dhe, rrjedhimisht, zonën përreth. Ato quheshin dritat “mahya” dhe përbëheshin nga fenerë me vaj ulliri, TRT Balkan.com.
Dritat “Mahya” janë në fakt fjalë të ndriçuara dhe modele të lidhura midis minareve të xhamive, zakonisht gjatë muajit të Ramazanit.
Kjo formë ndriçimi besohet se është popullarizuar nga Sulltani Osman Ahmed I, i cili, pasi pa grupin e dritave që zbukuronin Xhaminë Blu, urdhëroi që drita të tilla të shfaqeshin në të gjithë perandorinë.
Dritat janë rregulluar shpesh për të formuar fjalë islame si kredoja bazë e besimit, “La ilahe illallah” – Nuk ka zot tjetër përveç Allahut.
Dritat “Mahya” përdoreshin kryesisht për të përcjellë mesazhe që i përfshinin njerëzit në atmosferën e Ramazanit, duke i inkurajuar besimtarët për të bërë vepra të mira.
Në atë kohë, realizimi i ndriçimit “mahya” ishte një profesion që zakonisht kalonte nga babai te djali. /tesheshi.com/
