Një prej faljeve të Fiter Bajramit në Shqipëri, ka shfaqur pa “dorën e askujt”, në mënyrë simbolike, bashkëjetesën fetare në vend.
Hoxha që ka ligjëruar para besimtarëve në shesh, ka patur në sfond, djathtas e majtas, praninë e dy besimeve të tjera, njëra në trajtë verbale e tjetra në trajtë fizike, ku pra në një pamje të vetme është ofruar realiteti i pranisë së tre besimeve, që bashkëjetojnë në një hapësirë me njëra-tjetrën.
Bashkëjetesa fetare në Shqipëri, trajtohet si një prej pasurive më të mëdha të vendit, edhe si trashëgimi historike, e cila si për paradoks ka ekzistuar dhe ekziston brenda ndasive të thella shoqërore, sidomos në planin politik, dje dhe sot. /tesheshi.com/
