Një anije kozmike e epokës sovjetike, e nisur në vitet 1970 drejt Venusit, pritet të rihyjë në atmosferën e Tokës në ditët në vijim.
Kosmos 482, me peshë rreth gjysmë ton, nuk arriti kurrë të largohej nga orbita e Tokës për shkak të një defekti në raketë. Ndërsa pjesa më e madhe e saj ra brenda 10 viteve, kapsula kryesore – një strukturë sferike me diametër një metër – ka mbetur në një orbitë shumë eliptike rreth Tokës për 53 vjet, duke humbur vazhdimisht lartësi.
Shkencëtari holandez Marco Langbroek vlerëson se rihyrja e anijes kozmike në atmosferë do të ndodhë rreth datës 10 maj, me një shpejtësi impakti që mund të arrijë 242 kilometra në orë, me kusht që objekti të mbetet i paprekur.
“Edhe pse ekziston njëfarë rreziku, nuk kemi nevojë të shqetësohemi shumë”, tha eksperti i monitorimit të mbeturinave hapësinore në një e-mail drejtuar te The Guardian. Objekti është relativisht i vogël dhe, edhe nëse nuk shpërbëhet, “rreziku është i krahasueshëm me atë të një rënieje aksidentale të meteoritit, një fenomen që ndodh disa herë në vit”. “Keni më shumë gjasa të goditeni nga rrufeja”, thotë shkencëtari. Megjithatë, ai pranon se, ndonëse shanset që mbeturinat e Kosmos 482 të godasin një person ose ndërtesë janë minimale, kjo mundësi nuk mund të përjashtohet plotësisht.
A do t’i “rezistojë” rihyrjes në atmosferë?
Kosmos 482 u ndërtua për t’i bërë ballë zbritjes në atmosferën e pasur me dioksid karboni të Venusit, gjë që rrit shanset që ai t’i mbijetojë rihyrjes në atmosferën e Tokës, sipas Guardian.
Megjithatë, ekspertët dyshojnë nëse parashuta ose sistemet e mburojës së nxehtësisë do të funksionojnë pas kaq shumë vitesh në orbitë. Sipas Jonathan McDowell, një shkencëtar në Qendrën Harvard-Smithsonian për Astrofizikë, do të ishte e preferueshme që mburoja e nxehtësisë të dështonte në mënyrë që anija kozmike të digjej pas rihyrjes në atmosferë. Por nëse ia del mbanë, “do të kemi një objekt metalik gjysmë ton që do të bjerë nga qielli”, vëren ai.
Anija kozmike mund të përfundojë diku midis 51.7 gradë gjerësisë gjeografike veriore dhe jugore, që është aq larg në veri sa Londra dhe Alberta, Kanada, deri në Kepin Horn, Amerikën e Jugut. Duke pasur parasysh që pjesa më e madhe e planetit është e mbuluar me ujë, “ka shumë të ngjarë që ai të përfundojë në një oqean”, vlerëson Langbroek. /tesheshi.com/
