Mbërritja në Hamburg ngjante sikur po hyje në një prej atyre maktheve distopianë. Ndërsa qyteti përgatitej të priste samitin e G20-ës, këtë të premte dhe të shtunë, shumë rrugë ishin mbyllur dhe ishin ngritur zona të sigurisë së lartë. Më shumë se 20 mijë policë, shumë prej të cilëve të armatosur rëndë, patrullonin rrugët, të mbështetur nga dronë dhe teknologji e fundit vëzhgimi. Helikopterët janë papushim “të parkuar” në re, kështu që tingulli i helikave të tyre shndërrohet në një muzikë në sfond me të cilën shpejt të mësohet veshi. Sirenat e pambarimta të policisë dhe ambulancave, dritat e emergjencave dhe zorrat e ujit shoqëronin këtë orkestër pushteti.
Të ecje nëpër rrugë – unë jam këtu si pjesë e DiEM25 (Lëvizja për Demokraci në Europë), të cilën e themelova me Yanis Varoufakis dhe mijëra europianë progresistë – këto skena distopiane nisin të ndjehen surreale. Eshtë sikur je bllokuar në një halucinacion të “post-së vërtetës”. Përveç pengesave në rrugë dhe pikë-kontrolleve policore, ndesha edhe me një reklamë të re që përshkruante Donald Trump, Recep Tayyip Erdogan dhe Vladimir Putin duke fjetur qetësisht –me parullën “Mensch, wach auf!” (“Burrë, zgjohu!”).
Mesazhi është një apel për politikanët që supozohet se kanë mbyllur sytë përpara luftërave globale, terrorizmit, krizës së refugjatëve dhe ndryshimeve të klimës. Nga ana tjetër, është një thirrje zgjimi për të gjithë qytetarët e Hamburgut dhe përtej tij të organizohen dhe të ndalojnë ecjen nëpër gjumë në një vit 1930 post-modern.
Mishërimi aktual hamburgian i G20-ës është shumë i ndryshëm nga dy samitet më domethënës deri tani – në vitin 1999, që ishte një përpjekje për të krijuar qeverisje globale pas krizës aziatike dhe në vitin 2008, në përgjigje të kolapsit financiar.
Nëse G20 “tradicional unifikohej ose në promovimin ose në zbatimin e të ashtuquajturit “konsesus i Uashingtonit”, duket se G20 e re mundet vetëm të bjerë dakord që nuk bie dakord.
Kur vjen puna tek globalizimi, Angela Merkel vijon të nxisë idenë e tregtisë së lirë, ndërkohë që Trump hepon kah proteksionizmi. Në të njëjtën kohë, madje edhe “diplomacia panda” e Kinës përshfaq se ata që supozohet të jenë aleatët më të mëdhenj nuk mund të merren vesh për kuptimin e globalizimit në radhë të parë. Ose ashtu si e përcakton vetë Merkel, pasi kinezët i dhanë Gjermanisë dy panda gjigande pikërisht përpara G20-ës si një simbol miqësie: “Pekini e sheh Europën si një gadishull aziatik. Ne e shohim ndryshe”.
Dhe më pas është fakti se pas tërheqjes së Trump nga marrëveshja e Parisit, qartësisht nuk ka konsensus se si duhen menaxhuar ndryshimet e klimës. Dhe madje, edhe pjesa tjetër e G20 duket në marrëveshje, pasi kombet ende japin katër herë më shumë financime publike për karburantet fosil sesa për energjinë e rinovueshme.
Përshkallëzimi i fundit i Gjirit është tjetër burim shqetësimi. Pavarësisht faktit se të gjithë, nga Trump tek Theresa May, mbështesin “luftën kundër terrorizmit”, ata vazhdojnë të bëjnë marrëveshje tunduese armatimi që si pasojë furnizojnë ISIS. Sauditët kanë prenotuar gjithë hotelin “Katrë Stinët” në Hamburg duke u sjellë si mbretër edhe në Europë.
Kontradikta pa fund janë të dukshme në politikat e Merkel: ajo ndalon Erdoganin të mbajë fjalime për mbështetësit e tij në Gjermani, ndërsa në të njëjtën kohë nuk është gati të ndalë marrëveshjen kontraverse për refugjatët midis Turqisë dhe BE-së. Ose Gjermania që ankohet për izolacionizmin e Trump në të njëjtën kohë që imponon politikën e vet financiare në BE pa koordinim me të tjerët.
Dhe këtu vijmë tek ajo që mungon në atë reklamën e zgjimit gjerman. Problemi nuk është se liderët e botës autoritariste janë në gjumë, ata e dinë fort mirë se çfarë po bëjnë – dhe do të vazhdojnë pavarësisht.
Problemi është squllosja dogmatike e liderëve të botës së lirë, të përfaqësuar në samitin e G20 nga Merkel, May dhe të tjerët, që është edhe origjina e makthit tonë aktual distopian (lufta, terrorizmi, kriza e refugjatëve dhe ndryshimet e klimës). Në këtë kuptim, G20 nuk është një shfaqje mosmarrëveshjesh në çdo front, por – pas Hamburgut – ka dyshime nëse G20 mund të vazhdojë të ekzistojë.
*Srećko Horvat është filozof kroat.
Përktheu: Juli Prifti – /tesheshi.com/
