Jo larg, por pak ditë më parë, u mbyllën edhe zgjedhjet për kryetar partie të Lëvizjes Socialiste për Integrim. Lajmi i zgjedhjes së kryetarit nuk bëri fare lajm, sepse në të vërtetë nuk ishte brenda kategorisë së lajmit. Një gjë e zakonshme kishte ndodhur, i njëjti kryetar u zgjodh për të disatën herë në një forcë politike, që, për hir të së vërtetës, ka marrë personalitetin dhe tiparet e tij. Ndodhi ajo që të gjithë e dinin se do të ndodhte, rutina e zgjedhjes së kryetarëve të partive tona, të cilët me mund e djersë arrijnë me sukses të sfidojnë një garë plot me ide dhe qasje konkurruese nga kandidatët e tjerë për kryetar partie, që si rastësisht përzgjidhen në formatin “tunde përpara përdorimit”.
Sa herë që ndodhin zgjedhje të kryetarëve të partive shqiptare të vjen në mendje demokracia jonë, e cila ka gjithmonë nevojë për demokraci! Dhe demokracitë që kanë nevojë të përhershme për demokraci nuk janë gjë tjetër, veçse hipokraci, ku hipokrizia ngrihet në sistem dhe gjërat zhvillohen për hir të asaj që duhet të bëhen, dhe jo për shkak të thelbit të tyre. Hipokracia shqiptare ka nevojë që të zhvillohet në një skenë ku teatraliteti i saj të jetë i shijueshëm nga të gjithë, i prekshëm nga të gjithë, dhe ajo çka është më e rëndësishmja, i pasueshëm nga të gjithë. Zgjedhjet për kryetar partie të LSI-së ishin thjesht një pasim i teatralitetit të zgjedhjeve për kryetar partie të partive tradicionale dhe historike shqiptare. Në këtë kuptim, një veprim hipokratik, siç ishin këto zgjedhje, nuk ka se si të bëjë lajm në një shoqëri ku hipokrizia është mjet jetese dhe skena ku ajo aktualizon teatralitetin e saj është atdheu i të paudhëve.
Ajo që shfaqet më shumë problematike kur bëhet fjalë për ngjarje të tilla politike nuk është vetë ngjarja, sesa mesazhi që ajo përçon, dhe mesazhi që vjen vazhdimisht pas këtyre zgjedhjeve tregon për përpjekjet për ta shitur hipokracinë si demokraci, si procedura të standardizuara e të certifikuara politikisht, të cilat duken të pakundërshtueshme. Pra, të certifikojmë një procedurë pa standarde në emër të standardeve, në mënyrë që të standardizojmë përfundimisht mospasjen e standardeve.
Po pse zgjedhjet për kryetar partie janë përgjithësisht kaq të komprometuara këtu tek ne? Sepse partitë konsiderohen jo si formacione politike që merren me administrimin e vullnetit të zgjedhësve apo të anëtarëve të tyre, por si ndërmarrje tregtare ku shumë trafiqe interesash kryqëzohen brenda saj. Për këtë arsye, brenda logjikës së tregut, partitë konsiderohen nga këta liderë si sipërmarrje të cilat nuk duhen humbur, por duhen mbajtur me çdo kusht për të garantuar vazhdimësinë e pushtetit politiko-ekonomik. E kjo mund të arrihet vetëm brenda një fasade demokracie, e cila në thelb është hipokrizi për të certifikuar mungesën e standardeve demokratike në të.
Kjo hipokrizi, në saje të përhapjes në formë kapilare dhe të ngulmimit për të mbërritur deri në çdo pore të jetës sonë, transformohet nga hipokraci në hipokraturë, në diktaturën e hipokrizisë, ku të mos jesh hipokrit përbën faj dhe identifikohesh si subjekt i veprës penale të ndershmërisë, e përjashtohesh nga qenia shoqërisht i pranueshëm dhe shoqërisht i drejtë. Në këtë atmosferë të rendit hipokratik, pasimi i zgjedhjeve hipokratike nga partitë e tjera kthehet në model, dhe përfundimisht bëhet tejet i vështirë rikthimi në procedurat e normales dhe të drejtës.
Për sa kohë që qendra e pushtetit të partive shqiptare do të vërtitet rreth parasë, dhe jo rreth moralitetit të pushtetit, atëherë ato (partitë) do të vazhdojnë të konsiderohen si sipërmarrje më shumë të prirura drejt fasadës demokratike, sesa drejt vetë thelbit demokratik të funksionimit të tyre. /tesheshi.com/
