Pasi kremtoi 25–vjetorin e nisjes së grevës së urisë së studentëve, e cila më pas çoi në rrëzimin e bustit të diktatorit komunist Enver Hoxha, Partia Demokratike ka kremtuar edhe rënien e bustit.
Sa për kujtesë, kjo është e para herë pas 25 vjetësh që opozita, posaçërisht PD-ja, u qaset këtyre dy datave me aktivitete përkujtuese. Nuk ka ndodhur kjo as në 5, 10, 15, 20-vjetorët e këtyre dy eventeve politike, që në mënyë të drejtpërdrejtë nuk kanë asnjë lidhje me këtë parti.
PD-ja ka krejt të drejtën legjitime që të kremtojë përvjetorë të saj, themelimin si parti, startin e gazetës RD, ardhjen për herë të parë në pushtet; por jo evente, ku ajo më e shumti mund të ishte thjesht e ftuar. Në rastin konkret, rrëzimi i bustit të Enverit si akt, nuk ka asnjë lidhje me PD-në. Madje PD-ja e atëhershme as fitiliat nuk ja ka ndezur asaj pune. Çka ndodhi atë ditë ishte një reagim krejt spontan, ku as në ballë të turmave, as tek liruesit e bullonave, vënësit apo tërheqësit e litarit, nuk ka patur ndonjë eksponent partiak.
Ndaj, përvjetorët e kësaj ngjarjeje janë e drejtë legjitime për t’u organizuat vetëm nga ata që qenë të angazhuar direkt në aktin e rrëzimit, dhe që më pas mund të vendosin të ftojnë ndonjë aktor politik. Ata nuk se ç’të diskutojnë ndonjë gjë të madhe, nuk ka aty vend për ndonjë referat e debat shkencor, por që thjesht mund të revokojnë emra, ngjarje, situata në funksion të një kujtesë nostalgjike. Kaq. Çdo gjë e marrë më tepër seriozisht se sa kaq, thjesht ta shpif.
Po, e vetmja gjë serioze në këtë rast, do ishte ajo që organizatorët, tërheqësit zvarrë të bustit, i ftojnë krerët politikë të këtyre 20 e kusur viteve, e u kërkojnë llogari se pse me qeverisjen e mbrapshtë të tyre, e detyruan një pjesë të popullisë që të nisë e t’a qajë me lot Enverin.
Sigurisht që njerëzit nuk janë aq leshko sa mos e kuptojnë që gjithë ky shpërthim dashurie nga ana e PD-së për ngjarjet e “Dhjetorit ‘90” e më pas, është përpjekje për një restaurim politik me linjat e një antikomunizmi, që edhe pse të dalë boje, mundet të miklojë një pjesë trushkulurish që u ka mbetur ora në at’botw.
Se ja, për ç`shërbente gjithë ai aktivitet, gjithë ajo tiradë e Lulzim Bashës për 25-vjetorin e rrëzimit të bustit, veçse për ato katër a pesë fraza ku mazhoranca akuzohej se po heshtte për 20 shkurtin?! Dhe kjo është një fyerje që opozita u bën njerëzve, atyre për të cilët me të drejtë thotë që e kanë humbur shpresën, e që me të padrejtë i trajton ata si mendjefyej.
Eshtë një opozitë që nuk po e kupton dot që me të tilla truke qesharake nuk ecet më. Çdo ligjërim të sajin, ajo lipset ta nis më fjalën “Na falni, nuk do qeverisim ashtu siç qeverisëm!”, si i vetmi start dinjitoz, shpresëdhës, mbi të gjitha i moralshëm, për të bërë të mundur të rifitojë zemrat dhe mendjet e shqiptarëve, pa llogaritur që kështu siç po vepron, ajo po ndjek linjën enveriste të heroizmit të së kaluarës në funksion të pushtetit. Kësaj i thonë të restaurosh Enverin në ditën e rrëzimit të bustit! /tesheshi.com/
