Në zgjedhjet e dhjetorit 2010 në Kosovë, isha në Prishtinë për t’i ndjekur ato në Klan Kosova. Natyrisht, një gazetar i Tiranës, sado i vëmendshëm të jetë, e ka të vështirë të kuptojë hollësira në jetën politike të Kosovës. Jo nga largësia, por ngaqë nuk i përjeton dot hollësitë nëse nuk e bjerr ditën në atë vend. Kam përshtypjen se e njëjta gjë duhet të ndodhë me gazetarët e Prishtinës në raport me Tiranën.
Pikërisht në këto zgjedhje të dhjetorit Vetëvendosja paraqiti listën e saj elektorale. Kërshëria që më kishte ngjallur kjo forcë politike ishte tejet e madhe. Sot kujtoj një fjalë që më tha një kolege tek po braktiste tryezën e restorantit për të shkuar e ndjekur festën në selinë e Vetëvendosjes. Kur i kërkova të më japë një përshkrim për Albinin dhe lëvizjen e tij, ajo ishte çuar tashmë në këmbë dhe po rrokte çantën të shkonte, ndaj, ndoshta prej ngutit, më dha një të tillë shterues: “Albini është si hoxhë. Ai flet, ata i binden.”
Kanë kaluar plot pesë vjet nga ajo kohë, dhe shumë ujë ka rrjedhur. Albini është po aq imponues në ligjërimin e tij, ka shtuar radhët e lëvizjes, ka kryer një lumë me aksione, është armiqësuar me ndërkombëtarët e Prishtinës, ka përzënë rebelët e partisë, ka pranuar të largohet nga drejtimi i Vetëvendosjes, por është ende lideri i saj, është i vetmi që frymëzon për bashkim kombëtar dhe bën pjesë në të vetmen parti kosovare që është e qartë ideologjikisht, e majtë, nacionaliste, madje po bën përçapje serioze të hyjë në Internacionalen Socialiste.
Para do kohësh erdhi në Tiranë së bashku me gjithë udhëheqësit e tjerë të Vetëvendosjes, dhe e shpjeguan gjerë e gjatë Zajednicën. Unë e intervistova në “Shih Programin”, në TVSH, dhe mund të them që është një politikan modern, i cili para se të udhëheqë rebelimin përgatit platformën. Jam krejt i bindur se Vetëvendosja ka të drejtë për Zajednicën. Ai e lajmëroi protestën në studion time; kuptohet, e kishte thënë dhe gjetkë. Unë i druhem dhunës, ai jo, sepse revolucionari nuk e ka frikë atë, e ka mjet. Konservatori në këtë pikë mbetet ligsht.
Sot Albini është në burg, dhe unë dola në rrugë që të kërkoja lirimin e tij. Isha për të parën herë në një protestë të çuditshme sa më s’ka, me shumë pak gjindje, e cila i ngjante një panairi. Protestues tashmë profesionistë, si Besian Pesha, Erion Kristo, Altin Goxhaj, por edhe marksistë-leninistë të vjetër e të rinj, ektremistë të djathtë fundamentalistë, nacionalistë, patriotë, punëkotë. Megjithatë, duhej dalë, sepse askush, aq më tepër një deputet dhe drejtues politik, nuk duhet të hyjë në burg. Is’ Mustafa i ka bërë Albinit nderin e jetës. Ai nuk ka frikë; nuk ka patur asnjëherë drojë nga prangat. Në kushtet që ndodhet sot, nuk mund të polemizosh me të, të debatosh si me një kundërshtar politik, por je i detyruar të flasësh me heroin. Albini e ka kuptuar këtë, ndaj dhe dërgon mesazhe aq të goditura nga qelia. Sondazhet e fundit e nxjerrin forcë e dytë. Praktikisht ai ka fituar!
Ish-ambasadori Arben Çeku shprehej në Ora News se tashmë Zajednica nuk është më detyrim për Kosovën në raport me bisedimet. Sipas tij, serbët dhe BE-ja e kanë shkelur të parët pikën 4 të marrëveshjes për çështjen e UNESCO-s, dhe ndaj nuk ke përse ti të bindesh në pikat e tjera. Diplomati mendoj se ka të drejtë, sepse Zajednica është një çështje që i përfshin shqiptarët pavarësisht nga bindjet e tyre politike, në të djathtë a në të mëngjër. Albini duhet lënë i lirë, dhe e vetmja mënyrë për ta mundur është ta luftosh ideologjikisht, sepse në këtë pikë barka e tij fut shumë ujë. E majta ekstreme e Kosovës, që ka ende fanar ndriçues shokun Enver, mund të mundet vetëm kështu. Por nëse Albini nuk ka kundërshtarë ideologjikë të zotë në Prishtinë, ky nuk është faji i tij, ndaj mund të jetë për grigjën e tij, dhe jo vetëm, tëpkë si një hoxhë. /tesheshi.com/
