Kryeministri i Kosovës prej një kohe të konsiderueshme gjendet në pozitë të vështirë institucionale dhe njerëzore për shkak të politikës dhe ndërhyrjes shtetërore në veri të vendit. Ai është detyruar të përballojë kërcënime të drejtpërdrejta dhe sulme të gjithfarshme për qëndrimin e tij, prej të cilit ngjan se nuk do të heqë dorë. Politikanë të niveleve ndërkombëtare, sigurisht dhe vendorët, dhe një turmë njerëzish mediatikë, nuk kanë lënë fjalë pa thënë dhe akuzë pa bërë për një vendim që, i gabuar apo i drejtë, duhet pranuar se ka brenda shprehje të dinjitetit kombëtar. Aksioni i kryeministrit rrezikon gjithsesi një çarje me mbështetësit de jure dhe de facto të shtetit të brishtë, të lindur vonë dhe pas një ndërhyrjeje cezariane.
Aq të shumtë dhe të ashpër janë bërë kritikët e tij, sa ndër ta mund të gjesh të rritur në frymën e antiamerikanizmit të Enver Hoxhës dhe të shndërruar në proamerikanë të radhës së parë, si, për shembull, këtej në Shqipëri, të tillë që diktatorin komunist e kanë patur për profet dhe në ateizmin e tyre të ushqyer.
Kyeneçësia tipike e Kurtit mund të jetë e lavdërueshme apo e kritikueshme, në varësi në këto momente të interesit koniunktural dhe të parashikimeve kobzeza për prishje me aleatët perëndimorë, por pikërisht ajo i kishte dhënë atij cilësinë e një pushtetari paksa atipik, joelastik.
Me vënin e “kufirit te thana” Serbisë dhe përballimin me sukses të konsiderueshëm deri më sot të kryqëzimit diplomatik dhe mediatik ai ka fituar dhe përkrahës, shumica e të cilëve do duhet të kenë menduar se kryeministri i Kosovës është një parimor i klasit të parë.
Këta të fundit, e përgjithësisht shtresa konservatore e popullsisë, janë zhgënjyer bajagi prej tij kur e kanë parë dhe dëgjuar në një aktivitet tumorial për themelet e shoqërisë. Qeshja, fjalët dhe premtimet në dy pjesëmarrje dhe fjalime në ekstremet e javës janë dukur për shumë krejt pa vend, në mos të papranueshme.
Ç’mund ta ketë shtyrë atë njeri në çaste kritike të detyrës së tij t’i bashkangjitet një axhende (i)moralizuese?!
A po jep diçka ai në shkëmbim të mbajtjes së postit? Ç’është loja? Ç’i sugjeron popullsisë pjesëmarrja e tij?
Këto pyetje kanë dhe nuk kanë nevojë për përgjigje, por nuk mund të mohohet fakti se ecja kolektive e së shtunës e ka krisur portretin e kryeministrit dhe i ka vënë të tjera pikëpyetje qasjes së tij institucionale.
Interesante është të dihet se si i vë ai në balancë përparësitë dhe rreziqet për vendin, çfarë çmon më sfiduese dhe kujt e ç’gjëje nuk i duhet hapur rrugë. Në këtë aspekt, atij nuk i bëjnë punë as kritikët e zjarrtë, ushtria e shkruesve, që, doemos, për dje i fërkon kurrizin.
Kurti i fortë dhe i palëkundur me serbët dhe me bashkësinë ndërkombëtare, e i butë gjer në lëpirje me “krenarët” e së shtunës, të ngjan me një që fytyrën e ka të mbuluar nga modestia dhe këmbët i ka nxjerrë zbuluar nga paudhësia.
Ai pak nga pak po lëshon terren… ngado. /tesheshi.com/
