Zgjedhjet presidenciale ruse përfunduan të dielën me një rezultat të pritshëm – fitoren e Vladimir Putinit për mandatin e tij të fundit gjashtëvjeçar. Pavarësisht kësaj, ka disa aspekte që bie në sy: fitorja e Putin me 76 për qind të votave dhe me një pjesëmarrje 70 për qind ishte veçanërisht vendimtare dhe pak i vunë në dyshim këto shifra – kjo është situata të paktën derisa lideri kryesor i opozitës, Alexei Navalny, të paraqesë listën e shkeljeve elektorale.
Nëse flasim për çfarë e hodhën qytetarët votën e tyre një përqindje e madhe e votuesve të Putinit i kanë thënë “po” asgjësë. Nëse një kandidat nuk premton ndonjë të ardhme dhe mbetet popullor, kjo do të thotë se mbështetësit e tij kanë votuar për “stabilnost” – diçka që ata e kanë tani dhe nuk duan ta humbasin. Por cilat arritje të periudhës aktuale Putin kanë frikë ata se do të humbasin?
Gjashtë vjetët e fundit kanë qenë të tmerrshëm për ekonominë ruse, që ka qenë në stanjacion pasi ranë çmimet në tregjet e naftës. Rusia mori pjesë në konfliktin e tmerrshëm në Ukrainë, duke nxitur sanksione nga ana e Bashkimit Europian. Nëse i shtojmë këtyre edhe përpjekjet për të ndikuar në zgjedhjet presidenciale amerikane, ne jemi duke parë atë që mund të jetë një tjetër luftë e ftohtë.
Brenda Rusisë, kisha po merr më shumë fuqi për të ndërhyrë në jetën e përditshme, duke vendosur rregullime për çdo gjë, që nga aksesi tek aborti dhe deri tek përmbajtja e pjesëve që shfaqen në teatrin Bolshoi.
Krahasojmë periudhën pas daljes së rezultatit të këtyre zgjedhjeve me atë të mëparshme. Në vitin 2012, ishte po Putin që fitoi, por me një përqindje më të vogël votash. Njerëzit protestuan në rrugë ditën pas zgjedhjeve. Më kujtohet si tani sesi të gjithë rreth meje në atë atë demonstratë ishin kaq të tronditur nga ideja e gjashtë vjetëve të tjerë të sundimit të Putin –protestat vazhduan për pothuajse gjysmë viti. Disa demonstrata mblodhën me qindra mijë njerëz, të cilët normalisht do të ishin njerëz jo-politikë. Protestat e vitit 2012 kundër Putin ndodhën pas viteve të rritjes ekonomike në një kohë kur marrëdhëniet e Rusisë me pjesën tjetër të botës ishin relativisht të qëndrueshme.
Tani, pas gjashtë vjetësh me probleme ekonomike dhe politike, nuk ka pasur asnjë demonstratë, dhe asnjë shenjë kundërshtie që vjen nga rrugët.
Në fakt, demonstrata e vetme që u pa ishte ajo e organizuar nga mbështetësit e Putin. Duke qëndruar atje, në mes të një turme të rinjsh dhe të moshuarish, që kishin ardhur për të mbështetur Putin vullnetarisht ose të detyruar nga punëdhënësit e tyre, hamendësova sesi kishim arritur në këtë situatë: një mentalitet ku sado keq të shkojnë punët në Rusi, njerëzit nuk shpresojnë se situata mund të përmirësohet – ata shpresojnë vetëm që të mos bëhet më keq.
Fakti i trishtë është që një numër domethënës njerëzish që unë njihja e që morën pjesë në protestat e viiteve 2012-2013 kanë emigruar dhe nuk do të kthehen më.
Shumë prej atyre që qëndruan, thjesht nuk votuan këtë herë ose e prishën votën e tyre. Tani ata bëjnë shaka se që të shohin Rusinë të lirë, u duhet vetëm të jetojnë më gjatë se Putin. Të tjerë janë angazhuar të punojnë me bamirësinë dhe kulturn, me shpresën që të shmangin nga rruga e tyre politikën për gjashtë vjetët e ardhshëm.
*Anastasya Manuilova është reportere për gazetën “Kommersant” me seli në Moskë. Artikulli u botua në të përditshmen “The Guardian”
Përktheu: Juli Prifti – /tesheshi.com/
