Këshilltari i Hashim Thaçit, Adri Nurellari, ka bërë një koment në faqen e tij në FB, të cilën, redaksia jonë e pa të udhës që ta botojë duke e klasifikuar tek opinionet e vyera, edhe pse e shprehur me një retorikë paksa nervoze. Ky reagim i Nurellarit, vjen pas kundërshtie të madhe që ka hasur në opinionin kosovar një deklaratë e ministrit të Ekonomisë në qeverinë e Kosovës, Blerand Stavileci, sipas së cilit kush i ka të ardhurat 300 euro në muaj, nuk duhet të bëjë 7 fëmijë. Por Nurellari, më tepër se të marrë në analizë thënien e Stavilecit, i qaset problemit nga pikëpamja etike dhe me plot të drejtë. Sakaq, edhe çështjet që ngre ai, të cilat shoqëria kosovare i ka të nevojshme t`i diskutojë në funksion të një ndërgjegjësimi për atë se “ku po çalon gomari”, janë po ashtu të drejta. Ndaj dhe ne zgjodhëm ta botojmë komentin e tij:
Nga Adri Nurellari/ Të (mos)guxosh në Kosovë..
Pas këtij sulmi denigrues personal të përmasave të linçimit publik për përmendjen e lidhshmërisë mes demografisë dhe problemeve ekonomike, a do guxoj kush në Kosovë që të analizojë në të ardhmen faktorë të tjerë të ngjashëm delikatë që ndikojnë në zhvillimin ekonomik, por që nuk lidhen detyrimisht me abuzimet e zyrtarëve qeveritarë?! A duhet vallë të heshtim për diskriminimin gjinor tradicional dhe koston e madhe që ka shoqëria për mospërfshirjen e femrave në jetën ekonomike? Po për probleme e shqiptarëve me etikën e punës dhe braktisjen “estetike” që i bëhet fshatit dhe bujqësisë nga rinia e sotshme në Kosovë duke lënë pothuaj 1/3 e tokës së punueshme djerrë? .
A do guxojmë ndonjëherë të ballfaqohemi me kurajo në debatin publik për sjelljen irracionale konsumatore që kanë shqiptarët kur vjen puna tek marrja e kredive për të paguar për pushime verore, dasma e mallra konsumi luksi? Po për varshmërinë e krijuar nga remitancat e diasporës, ndihma e huaj apo asistenca e shtetit?
A është e mundur që në Kosovë të diskutojmë për nevojnë imediate të përmirësimit të marrëdhënies së shqiptarëve me leximin, librin, shkencën dhe artin pa hasur në rrezikun që të denoncohesh e krahasohesh me shovinistët serb?! A ka hapësirë të lirë në Kosovë për të folur për dëmin që ka shkaktuar në burimet njerëzore mungesa e theksuar e integritetit akademik në shkollat tona që manifestohet shpesh me nivelin e kopjimit të nxënësve apo plagjiarizmit të profesorëve? .
A ka mundësi me fol ndonjëherë në Kosovë, pa pasur frikë për sulme banale personale, për maninë kolektive për të investuar gjithë paratë në tulla e çimento duke ndërtuar shtëpi të stërmëdha që duan një rrogë mujore të ngrohen e që në shumicën e rasteve shfrytëzohen veç pjesërisht?
Kjo listë me tema që lidhen me politika zhvillimore e që janë bërë tabu në debatin publik në Kosovë mund të zgjatet e bëhet tërkuzë për sa kohë dominohet nga diskutime naïve normative duke e parë botën në mënyrë fëminore, përgjithësuese e dikotomike si bardhë a zi me retorikë fetare të tipit : mirë-keq, bukur-shëmtuar, ndershëm-hajdut, patriot- tradhëtar…
