Një kolumnist izraelit u tall me kryeministrin izraelit Benjamin Netanyahu dhe mbështetësit e tij, të cilët e krahasuan atë me politikanin ushtarak britanik Winston Churchill, i cili e udhëhoqi vendin e tij nga pragu i humbjes në fitore gjatë Luftës së Dytë Botërore.
Në një artikull në gazetën Haaretz, Etan Nechin tha se mbështetësit e Netanyahut dhe ai vetë pëlqen ta krahasojnë atë me Churchillin kur bëhet fjalë për udhëheqjen e tij gjatë luftës dhe aftësitë e tij oratorike. Churchill shërbeu dy herë si kryeministër i vendit të tij, herën e parë nga 1940 deri në 1945 gjatë Luftës së Dytë Botërore dhe herën e dytë nga 1951 deri në 1955.
Megjithatë, Nechin beson se rruga e Netanyahut – kundër të cilit Gjykata Penale Ndërkombëtare ka lëshuar një urdhër arresti – është shumë e ngjashme me rrugën e Slobodan Millosheviçi, i cili mori detyrën si president i Jugosllavisë në fund të viteve 1990 para rënies së saj.
“Na jepni mjetet”
Kolumnisti tha se fjalimi i kryeministrit izraelit në Kongresin e SHBA në korrik nuk ishte vetëm një demonstrim i fuqisë së tij, por u vendos dhe në një kontekst historik kur analistët vlerësuan suksesin e tij në thyerjen e rekordit të mbajtur nga Churchill për numrin e ftesave pnga organi më i madh legjislativ i Shteteve të Bashkuara të Amerikës.
Në fjalimin e tij, i katërti në atë vend, Netanyahu iu referua deklaratës së famshme të Churchillit drejtuar Shteteve të Bashkuara gjatë Luftës së Dytë Botërore: “Na jepni mjetet dhe ne do ta përfundojmë punën shpejt”, duke iu referuar luftës së ushtrisë izraelite kundër Rripit të Gazës.
Kolumnisti beson se nuk ishte rastësi sepse Netanyahu, i cili është djali i një historiani, ka qenë gjithmonë i fiksuar pas trashëgimisë dhe imazhit të tij. Shpesh bënte krahasime mes vetes dhe Churchillit, sepse ky i fundit, ashtu si ai, ishte kryeministër gjatë luftës, një orator i zoti dhe një pengesë e padepërtueshme për fashizmin.
Pasi mbaroi fjalimin e tij në Kongres, Netanyahu madje u ndal pranë statujës së Churchillit për të bërë një foto-suvenir, duke dashur të sigurohej që askush të mos e humbiste krahasimin.
Por nuk ka ngjashmëri
Kolumnisti izraelit thotë se punonjësit e medias që simpatizojnë Netanyahun po punojnë për të endur këtë krahasim në mendjet e njerëzve. Javën e kaluar, prezantuesi i radios Nave Dromi shpenzoi katër minuta duke krahasuar Netanyahun me Churchillin, duke pretenduar se ish-politikani ushtarak “mundi nazistët me mbështetjen e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, ndërsa Netanyahu eliminoi boshtin iranian, kundër vullnetit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës”.
Megjithatë, kolumnisti beson se – pas një viti lufte, vrasjesh dhe shpërnguljesh në Gaza, dhe pasi Gjykata Ndërkombëtare Penale në Hagë lëshoi një urdhër arresti për të me akuza për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit – Netanyahu nuk ngjan me Churchillin por me Millosheviçin.
Ashtu si Netanyahu, Millosheviçi nuk konsiderohej ekstremist në vitet e tij të hershme, por ai forcoi lëvizjet nacionaliste ekstremiste në Serbi duke shfrytëzuar ekstremizmin e tyre për interesa personale. Marrëveshja që ai bëri me ato lëvizje u prish kur ato dolën jashtë kontrollit të tij, duke çuar përfundimisht në shembjen e shtetit të tij, sipas artikullit të Haaretz.
Oportunizëm
Artikulli në Haaretz shpjegon se Millosheviçi fillimisht u distancua nga ekstremistët serbë, madje duke dënuar publikisht veprimet e tyre, ashtu siç dikur Netanyahu premtoi se ai kurrë nuk do të mbante anën e ekstremistit të djathtë Itamar Ben Gvir ose lëvizjes së kolonëve të ekstremit të djathtë, duke hedhur poshtë dhe dënuar pikëpamjet e tyre ekstreme. Ai tha gjithashtu se Ben Gvir nuk do të bëhej ministër në qeverinë e tij dhe refuzoi të ndante një podium me të në një tubim gjatë fushatës së tij zgjedhore.
Megjithatë, kur këndvështrimi i tyre politik ndryshoi, ndryshoi edhe qëndrimi i tyre, dhe krijimi i një aleance me “nacionalistët e dhunshëm” u bë mënyra e vetme për të mbajtur pushtetin.
Netanyahu e justifikoi vendimin e tij për të emëruar Ben Gvir si ministër të sigurisë së brendshme duke i thënë radios publike: “Ata u bashkuan me mua, jo unë me ta.”
Kolumnisti nuk pajtohet me këtë pikëpamje sepse, thotë ai, sapo problemet ligjore të Netanyahut u bënë të dukshme, ai iu drejtua ekstremit të djathtë dhe ndërmjetësoi hyrjen e saj në rrymën politike dominuese përmes një aleance me koalicionin qeverisës dhe përfundimisht u pa duke buzëqeshur në zgjedhje me Ben Gvir.
Antiislamizmi
Nëse nacionalizmi i Netanyahut, si ai i Millosheviçit, është i vërtetë apo oportunist, përbuzja e tij e vërtetë për palestinezët dhe arabët është e qartë, sipas kolumnistit. Ashtu si lideri serb, ai e konsideron veten lider në luftën kundër Islamit dhe pozicionohet si mbrojtës i Perëndimit. Janë të njëjtat justifikime që kishte Millosheviçi, i cili veprimet e tij i konsideronte si mbrojtje të Evropës kundër atyre që ai i quajti “hordhitë e muslimanëve”.
Ashtu si Millosheviçi, i cili e ktheu humbjen e Kosovës në fitore ndaj Perëndimit, Netanyahu e ka përsosur artin e manipulimit të realitetit para mbështetësve të tij, sipas kolumnistit, duke i kthyer humbjet në fitore imagjinare. Pavarësisht humbjes së shumë luftërave, ai arriti të ruante pozitën e tij politike duke i kthyer pengesat në fitore.
Aq sa të dy liderët promovuan nacionalizëm agresiv, regjimet e tyre u karakterizuan nga nepotizmi dhe korrupsioni. Mira Markoviç (gruaja e Millosheviçit) konsiderohet si forca shtytëse e politikave të tij radikale dhe rezistencës ndaj lëshimeve, ashtu si Sara Netanyahu sot. /tesheshi.com/
