Yevgeny Prigozhin, kuzhinieri i Kremlinit, i kthyer në kryetar lufte, duket se po nxit telashe në Afrikë.
Udhëheqësi i grupit Wagner njoftoi në një video më 19 korrik se trupat e Wagner-it duhet të përgatiten për luftime në Afrikë, gjë që është në përputhje me aktivitetet e mëparshme të grupit të tij.
Mercenarët e Wagner-it kanë kryer shkelje të të drejtave të njeriut dhe janë angazhuar në mënyra të ndryshme në kontrabandë, fushata dezinformuese dhe shfrytëzimin e burimeve natyrore në Burkina Faso, Mali, Mozambik, Sudan dhe në të gjithë kontinentin.
Këto operacione kontrabande kanë qenë jetike për përpjekjet luftarake të Rusisë në Ukrainë, sepse ndërkohë që ekonomia më e gjerë ruse po përballet me sanksione, sasitë e mëdha të arit dhe mineraleve të tjera që Ëagner sjell i mbajnë gjallë arkat e Rusisë, shkruan Wesley Alexander Hill në një shkrim për Nacional Interest.
Pavarësisht nëse grushti i shtetit të fundit në Niger përfaqëson një mundësi të re për infiltrimin e Wagner-it, ngjarja do të ketë efekte të rëndësishme gjeoekonomike dhe gjeostrategjike, vazhdon Hill.
Një e treta e Francës ndizet për shkak të uraniumit nga Nigeri
Nigeri është shtëpia e pesë për qind të prodhimit të uraniumit në botë. Nga kjo varet edhe prodhimi evropian i energjisë.
Sipas Oxfam, “një në tre llamba në Francë fuqizohet nga uraniumi i Nigerit”, i cili është jetik për prodhimin më të gjerë të energjisë në Evropë. Me qeverinë e re pas një grushti shteti që njofton mbylljen e menjëhershme të plotë të kufijve të saj, tregjet evropiane të energjisë do të tronditen nëse eksportet e rregullta nuk rifillojnë brenda javësh.
Kjo nuk është hera e parë që Nigeri përjeton mosmarrëveshje politike. Grushti i shtetit të kësaj jave është i pesti që kur vendi fitoi pavarësinë nga Franca në vitin 1960.
Disa grushte shteti ishin grabitje e pacipë të pushtetit nga ushtria, ndërsa të tjerat ishin mbrojtje të supozuar të demokracisë. Tani të dyja partitë pretendojnë se kanë një mandat demokratik.
Ministrat e shkarkuar i bëjnë thirrje popullatës civile të “shpëtojë asetet e fituara me vështirësi demokratike”. Në të njëjtën kohë, junta e re, disa prej të cilëve aty kanë bashkëpunuar me Rusinë në të kaluarën, ka premtuar të ruajë demokracinë dhe të rivendosë shtetin e së drejtës.
Jo çuditërisht, paqëndrueshmëria rajonale përhapet në Niger.
Rajoni më i gjerë i Sahelit është në rrëmujë dhe vendi duhet të përballet me kryengritjet e shumta, thuhet në tekst.
Nga jugu, kryengritjet sektare po përhapen nga Nigeria veriore dhe Kameruni. Në veri, në Libi mbretëron kaos. Duke parë nga lindja dhe perëndimi, rebelët Tuareg në Mali dhe rebelët në Çadin verior paraqesin një perspektivë të zymtë për sigurinë rajonale.
Armët ruse për të gjithë në Afrikë
Nga Sudani vijnë edhe forca shkatërruese. Për një kohë, Nigeri dukej se ishte një përjashtim nga tendenca anarkike. Presidenti tashmë i rrëzuar i Nigerit, Mohamed Bazoum, madje ka thelluar lidhjet e sigurisë me SHBA-në.
Megjithatë, kaosi i vazhdueshëm është një tipar, jo një defekt i politikës ruse në Afrikë. Fuqia e butë dhe e dobët e Rusisë do të thotë se ajo ka pak për t’u ofruar aktorëve afrikanë nën-Sahariane në krahasim me Perëndimin apo Kinën. Si rezultat, ajo ka hapur arsenalin e saj për të gjithë palët ndërluftuese në konfliktet e armatosura në të gjithë kontinentin dhe shpreson se fitimet afatshkurtra nga minierat dhe kontrabanda do të shpëtojnë ekonominë ruse nga ndikimi i sanksioneve perëndimore. Sjellja e pamëshirshme egoiste e Moskës është e dukshme në zhvendosjen e përgjithshme të diplomacisë ruse drejt rajonit që nga viti 2022.
Në korrik të vitit të kaluar, kujton NI, Bashkimi Afrikan (AU) dhe Rusia patën një diskutim të përzemërt në lidhje me perspektivat e vazhdimit të dërgesave ruse të grurit në vendet afrikane që kanë nevojë për to.
Por tani, pasi Rusia përmbysi marrëveshjen e grurit dhe përkeqësoi pasigurinë ushqimore në kontinent, vetëm një e treta e liderëve afrikanë të ftuar u paraqitën në samitin e Bashkimit Afrikan-Rusi.
Nëse Rusia vazhdon të zgjerojë ndikimin e saj në Sahel, ajo do të mundësojë përhapjen e terrorizmit radikal antiperëndimor, ndërsa në të njëjtën kohë do të ndërpresë furnizimin me energji perëndimore, përfshirë uraniumin.
Ndërprerja e zinxhirëve të furnizimit me energji alternative është thelbësore për Rusinë pasi rrit varësinë e Evropës nga gazi natyror dhe nafta ruse.
Grupi Wagner mund të ketë humbur një pjesë të pranisë së tij në fushat e betejës ukrainase, por kjo nuk do të thotë se nuk po kontribuon më në përpjekjet luftarake të Rusisë. Aq sa të larguar janë presidenti rus Vladimir Putin dhe Prigozhin, lideri i Wagner-it, ky i fundit është ende duke punuar mbi strategjinë e madhe të Kremlinit. Prigozhin e quajti konfliktin me Perëndimin “global”. Dhe për Wagnerin sigurisht që është.
Politikëbërësit perëndimorë duhet të veprojnë për të mbrojtur zinxhirin e furnizimit me uranium në Afrikë dhe të pranojnë se Sudani dhe Nigeri nuk janë vetëm një shpërthim tjetër i paqëndrueshmërisë afrikane. Është pjesë e strategjisë së Rusisë për të mbjellë kaos në një lojë të dëshpëruar për të fituar luftën energjetike, përfundon Hill. /tesheshi.com/
