Turizmi mbetet ende e vetmja “dhuratë ekonomike” për Shqipërinë, teksa sektorë të tjerë vuajnë nga një anemi e frikshme.
Këtë e kanë kuptuar dhe vetë qeveritë, teksa e potencojnë fort faktin se turizmi për Shqipërinë përbën një bazë ekonomike, një kanal të ardhurash jo të vogla.
Por nga ana tjetër, kjo nuk reflektohet në ndjeshmërinë që duhet të tregohet për çdo detaj që është në funksion të turizmit. Fjala vjen, në qytetet me fluks turistik, e ke të vështirë të dallosh se aty, pushteti lokal shfaq ndonjë lloj përkujdesjeje të tillë që do bënte diferencën me qytete të tjera të zakonshme, si në imazh e si në shërbime.
Dhe një ndër problemet më të mëdha për të cilat duhej ndërhyrë, do ishte ai i lukunisë së lypësve që shfaqen hapësirave publike me intensitet të lartë turistik. Ata, ashtu në grup, me pamjen e tyre përvuajtëse, që ka po ashtu dhe elementë truku të shfaqura tek foshnjat apo fëmijët e vegjël, u turren të huajve me dorën e shtrirë shoqëruar me përgjërimet e rastit, me fjalë e mimike, për të grumbulluar kacidhet për të cilat kanë dalë, që më pas kushedi se në ç’xhepa përfundojnë, gati e vërtetuar që nuk kanë si destin bukën e gojës.
Përndryshe, do haseshin dhe në dyer furrash buke apo ushqimoresh, duke kërkuar pra nga klientë të ndryshëm që siç blejnë për vetë, të vënë dorën në zemër e t’u blejnë dhe atyre ndonjë porcion. Jo, kjo nuk ndodh kurrë, duke përbërë anën më komprementuese e tyre.
Por tej kësaj qasjeje, duhen gjetur mënyra që ata mos e ushtrojnë zejen e tyre të lypjes në vende publike me prezencë të madhe turistësh.
Shqipëria, pos problemeve të mëdha që ka, duhet t’ia kursejë vetes një imazh afrikan në këtë pikë. Pra, duhet të dijë të ruajë e ta mirëmenaxhojë një prej burimeve që i sjellin të ardhura. /tesheshi.com/
