Nga Ermir Hoxha
Dy ditë më parë, opozita denoncoi një fakt, që sipas saj, vëllai i kreut të komisionit parlamentar të reformës në drejtësi, socialistit Fatmir Xhafa, është i implikuar në trafik ndërkombëtar droge, dhe se për këtë kishte një urdhër-arrest nga autoritetet venezueliane. Por ky fakt u hodh poshtë nga Ministria e Rendit, ndërkohë që as Xhafa deputet, e as vëllai i tij i cituar me emër, nuk u bënë të gjallë që të hidhnin poshtë akuzat e opozitës.
Por dhe sikur mos jetë e vërtetë kjo, fakti tjetër që njeriu i cili tashmë ka hyrë në historinë politike si një ndër “inxhinerët projektues dhe zbatues” të reformës në drejtësi, vjen si një krijesë e ish-nomeklaturës komuniste, si një produkt ideologjik i asaj epoke, është po kaq e rëndë, sidomos po të mendosh se kësaj reforme, të konsideruar si më e rëndësishmja për shtetin dhe shoqërinë shqiptare që pas 1912-ës, i kanë ndenjur në krah SHBA dhe BE.
Sot, Uashingtoni dhe Brukseli, duhet ta dijnë se një ndër “etërit flokëbardhë” të reformës, në të ritë e tij ka adhuruar Stalinin, jetën dhe veprën e tij.
Siç dihej, në atë kohë, sapo dilte një vepër e Enverit, ajo niste e diskutohej nëpër kolektiva ndërmarrjesh apo organizata të ndryshme.
Ishte koha që kishte dalë në qarkullim vepra “Me Stalinin” dhe përshtypjet mbi të po shpaloseshin dhe nga studentët e fakultetit të Shkencave Shoqërore dhe Juridike, siç quhej në atë kohë, ku fjalën e kishte marrë sekretari i Komitetit të Rinisë këtij fakulteti, sot kryetari komisionit parlamentar të reformës në drejtësi, “shoku Fatmir Xhafa”:
Në faqet e këtij libri, – tha sekretari i Komitetit të Rinisë së fakultetit, Fatmir Xhafa – ngrihet madhërishëm figura dhe vepra gjeniale e Stalinit. Si udhëheqës i shquar i proletariatit rus dhe atij ndërkombëtar, si mik i madh i dashur i popullit tonë. Çdonjëri prej nesh mëson dhe frymëzohet nga figura e Stalinit, nga urtësia dhe thjshtësia e tij, nga gjykimi i tij parimor, nga rreptësia e tij në luftë me armiqtë e revolucionit. (Zëri i Rinisë, 12 janar, 1980)
Një e shkuar e Fatmir Xhafës nuk ka pse e privon atë nga jeta politike, aq më tepër që dhe në kahjen tjetër, atë të PD-së ka plot ish-eksponentë të PP-së, madje dhe ish-sekretarë partie, po si në ato vite, me atë lloj zelli ideologjik të ngjashëm me të, të cilët ende sundojnë kupolën e mendimit dhe veprimit politik të selisë blu.
Por nëse niseni nga një kushtëzim moral që Ilir Meta e kërkoi për reformën, dlirësinë e saj, atë që të votohej me konsenus absolut nga të gjitha kahjet politike, do ishte mirë që kjo dlirësi mos kompromentohej as nga prania në gatimin e reformës e kuzhinierëve të zellshëm të komunizmit. Dhe kjo vlen dhe për krahun e tij të djathtë, Petrit Vasili, një tjetër “ish-komsomolas” i asaj epoke.
Dhe një reformë që nuk ka garanci morale, vështirë se mund të jetë një garanci reale për t’u dhuruar njerëzve drejtësi. /tesheshi.com/
