Nga Muhittin Ataman*
Për më shumë se tetë dekada, populli i pafajshëm palestinez ka vuajtur nga shtypja izraelite. Izraeli ka zgjeruar territoret e tij në kurriz të palestinezëve, duke pushtuar tokat e tyre dhe duke i privuar nga të drejtat e tyre natyrore. Popujt dhe shtetet myslimane kanë reaguar ndaj politikave izraelite në Palestinë, të cilat deri vonë nuk shiheshin si një problem, por si një kauzë për bashkim. Organizata e Bashkëpunimit Islamik (OIC), e vetmja organizatë ndërkombëtare pan-islamike, u krijua pikërisht si përgjigje ndaj zhvillimeve në Palestinë. Sipas Kartës së OIC-së, pas çlirimit të Jerusalemit nga pushtimi izraelit, ky qytet do të bëhet selia e përhershme e organizatës.
Një nga qëllimet kryesore të OIC-së është mbështetja dhe fuqizimi i popullit palestinez për të ushtruar të drejtën e vetëvendosjes dhe për të themeluar shtetin e tyre sovran me Jerusalemin si kryeqytet. Megjithatë, edhe pse populli palestinez ka përjetuar një gjenocid për dhjetë muajt e fundit, nuk ka pasur një reagim të fortë nga bota myslimane.
Në samitin e përbashkët arab dhe islamik të mbajtur në Riad më 11 nëntor, OIC mori vendime të rëndësishme lidhur me mizoritë izraelite. Samiti bëri thirrje për heqjen e bllokadës së Gazës dhe dërgimin e ndihmave humanitare për palestinezët, por asnjë nga këto vendime nuk u zbatua. Pavarësisht krijimit të një grupi kontakti me ministrat e jashtëm të dhjetë shteteve myslimane, OIC nuk ka ndërmarrë hapa të mëtejshme për të ndryshuar situatën në terren.
Ndërsa sulmet ndaj palestinezëve të pafajshëm vazhdojnë dhe ofensiva izraelite ka vrarë mbi 40,000 njerëz, kryesisht gra dhe fëmijë, shumica e shteteve myslimane hezitojnë të ndërpresin lidhjet politike dhe ekonomike me Izraelin. Për më tepër, ato nuk kanë pezulluar procesin e normalizimit të marrëdhënieve diplomatike me këtë vend. Rreth 2 milionë palestinezë po përballen me mungesa të mëdha ushqimi, uji të pastër dhe ilaçesh, ndërsa shumë pjesë të Gazës janë shkatërruar nga bombardimet izraelite. Disa shtete myslimane nuk kanë bërë as thirrje për ndalimin e agresionit izraelit dhe gjenocidit që vazhdon ndaj palestinezëve.
Në një takim të jashtëzakonshëm të OIC-së të mbajtur më 7 gusht në Arabinë Saudite, organizata dënoi Izraelin për vrasjen e Ismail Haniyeh dhe për shtypjen, torturat dhe vrasjet masive të palestinezëve. OIC gjithashtu i bëri thirrje Këshillit të Sigurimit të OKB-së që të ndërmarrë masa efektive për të siguruar paqen dhe sigurinë ndërkombëtare. Megjithatë, kjo organizatë, e cila pretendohet të jetë zëri kolektiv i botës myslimane, nuk ka arritur të përgjigjet në mënyrë efektive ndaj shkeljeve izraelite dhe agresionit të tij ndaj vendeve të tjera myslimane.
Ka disa arsye pse bota myslimane është politikisht pasive dhe nuk luan një rol efektiv në Palestinë. Shtetet myslimane janë të ndara nga faktorë të ndryshëm politikë, shoqërorë, ekonomikë, gjeografikë dhe historikë. Shumica prej tyre kanë përjetuar pushtimin kolonial dhe kanë mbetur të varura nga fuqitë perëndimore, duke qenë të preokupuara me problemet e tyre të brendshme dhe të paafta për të ndihmuar vendet e tjera myslimane.
Një tjetër arsye është hezitimi i vendeve myslimane për t’u etiketuar si “islamistë” nga fuqitë perëndimore për shkak të politikave të tyre të pavarura ndaj çështjeve islame. Frika nga pasojat e mundshme nga Perëndimi bën që qeveritë myslimane të mbeten indiferente ndaj krizës në Palestinë. Gjithashtu, fuqitë globale jo-perëndimore si Kina dhe Rusia nuk ofrojnë alternativa të qëndrueshme për të ndihmuar shtetet myslimane të rrisin qëndrueshmërinë e tyre ndaj ndërhyrjeve ushtarake, politike ose ekonomike perëndimore.
Për shkak të këtyre faktorëve, shtetet myslimane nuk janë në gjendje të veprojnë në mënyrë efektive në platformat e OIC-së. Ato priren të mbështeten në kuadrin e dënimeve diplomatike formale në vend që të ndërmarrin masa të rëndësishme. Si rezultat, bota myslimane mbetet politikisht pasive, dhe OIC me 57 anëtarët e saj lufton për të luajtur një rol efektiv në trajtimin e çështjeve politike që lidhen me myslimanët.
Herët a vonë, kombet myslimane do të kërkojnë që qeveritë e tyre të ndërmarrin veprime më konkrete kundër mizorive izraelite. Myslimanët e ndërgjegjësuar politikisht do të kërkojnë llogari për masakrat e kryera dhe për përpjekjet e Izraelit për të zgjeruar konfliktin në vende të tjera si Libani, Irani dhe Siria, duke krijuar sfida të reja për qeveritë myslimane që kanë qëndruar indiferente ndaj situatës në Palestinë. Përfundimisht, shumë shtete myslimane do të detyrohen nga presionet e brendshme dhe të jashtme që të luajnë një rol më aktiv dhe efektiv në kufizimin e dhunës dhe zgjidhjen e konfliktit. /Tesheshi.com/
*Muhittin Ataman është Profesor i Marrëdhënieve Ndërkombëtare, Shkrimtar, Hulumtues dhe Akademik turk.
