Në këtë periudhë kur gazetaria e lirë pretendohet të jetë zaptuar nga pushteti në Turqi, një grup i veçantë gazetarësh të huaj po lulëzojnë në profesionin e tyre, po në këtë vend.
Aktualisht, ka dhjetëra stacione televizive arabe me bazë në Turqi – shumica e tyre me seli në Stamboll. Që të gjitha ato shpërndajnë përmbajtjen e tyre në shtëpitë televizive në botën arabe.
Pas pranisë së Pranverës Arabe, qindra gazetarë nga Egjipti, Jemeni, Libia dhe Siria u larguan nga qeveritë autoritare prej frikës nga shtypja dhe ndjekja penale. Ata thonë se sigurinë dhe lirinë e gjetën në Turqi.
Hanaa Saleh është gazetare jemenase që u nis për në Turqi pasi militantët e Houthit e përmbysën qeverinë përmes një grusht shteti. Ajo thotë se aty ka gjetur parajsën e e saj të re, ku mund të “praktikojë lirisht profesionin”
Ajo thotë se ka qenë e paimagjinueshme që një grua në Jemen të arrinte të bënte më të mirën në gazetari.
Pas arritjes së saj në Stamboll, Hanaa Saleh filloi të punojë me Belqees TV, ku ajo u dha zë shqetësimeve mbi sigurinë në vendin e saj.
Edhe Nader Fotoh është një gazetar i vetinternuar. Ai është prezantues televiziv nga Egjipti, i cili u arratis për në Stamboll pas grushtit ushtarak në Egjipt. Sipas Fotoh, “emigrantët, gazetarët dhe personeli i mediave që jetojnë jashtë vendit kanë një “etje të pashuar për të vërtetën”, gjë që mundohet ta paraqes gjatë kohës kur prezanton emisionin e tij.
Ndryshe nga gazetarët egjiptianë që ende banojnë në Egjipt, Fotoh tha se në Turqi gëzon më shumë privilegje gazetareske, duke përfshirë lirinë për të diskutuar cilado temë që dëshiron, ose mundësinë për të kritikuar këdo që dëshiron.
Ngjashëm rrëfen edhe Noor Haddad, një prezantuese siriane e një shfaqjeje satirike, shoqërore dhe politike. Ajo tregon se Stambolli është bërë një nga destinacionet kryesore për gazetarët arabë, sepse ai ofron “hapësirën për të përjetuar një shkallë të arsyeshme të lirisë gazetareske” krahasuar me vendet e tyre të origjinës . “Kritika ndaj presidentit nxit një lloj çmendurie, sepse ai është Presidenti Bashar al-Assad dhe neve nuk na lejohet t’i qasemi as ta kritikojmë.”
Në shfaqjen e saj, Noor Haddad nuk u përton kritikave ndaj Asadit, pavarësisht reagimit që ajo merr.
Ndërsa gazetarët turq e konsiderojnë këtë situatë ironike dhe, herë pas here, hipokritë, gazetarët arabë lavdërojnë liritë që gëzojnë në Turqi – veçanërisht kur krahasohet me përvojën e tyre të mëparshme në vendlindje. /tesheshi.com/
