Do duhej që diskutimet e reformës në drejtësi të shoqëroheshin dhe me një sekuencë brilante nga filmi “Hije që mbeten pas”, ndër produktet kinematografike të komunizmit që i kushtohej korrupsionit në terma lokalë – pra atij pak abuzimi që hasej dhe në atë kohë – por që dhe në terma universalë, derisa koha që po jetojmë na e bën të domosdoshëm ta rishohim.
Dhe kjo është prej fatkeqësive të tjera që sot, ku nuk haset asnjë produkt artistik, film, teatër, këngë makar, ku të denoncohet e keqja e vjedhjes apo të tjera të këqia të mynxyrshme që na kanë kapluar. Përkundrazi, ushqimi mediatik dhe jo vetëm është i atillë sa çdo njeri e ysht për t’u korruptuar, në forma nga më të kamufluarat.
Dhe pra, në fund të debatit mbi reformën në drejtësi, do duhej që një monitor, para së cilit të gjendeshin aktorët politikë, diplomatikë, e të shoqërisë civile, të shfaqej sekuenca ku Marjeta nxjerr një shuk parash dhe ia ofron të fejuarit, gjykatës, që ta mbyll çështjen ndaj babait të zhytur kokë e këmbë në vjedhje, pra korrupsion.
Dialogu është i tillë që më shumë se forcën e ligjit, nxjerr në pah moralin individual. Sipas kontekstit të sotëm, atij që politika i qaset reformës në drejtësi, Agroni druan të marrë paratë jo nga morali individual – shprehi dhe e një morali familjar – por nga frika e ligjit; kjo sipas devizës së Ramës që është sistemi ai që e korrupton njeriun, e që po të rregullohet sistemi, rregullohet dhe morali njerëzor(!).
Kjo mund dhe të ndodhë në një përqindje, por jo plotësisht. Ndaj dhe reforma ka një kleçkë të madhe, pasi nuk i qaset moralisht çështjes, kësaj dhe plot të tjerave. Kjo reformë, por dhe të tjera të cilat kryeministri Rama mëton se do e rilindin vendin, injorojnë tërësisht faktorin “njeri”. Shqipëria i ka të gjitha, madje edhe ligjet e mira, por sot ajo nuk ka “njeriun”, atë të duhurin që me moralin e vet qëndron paksa edhe mbi ligjin, për t’i dhënë një vlerë atij. Dhe leksioni më i fshikullues, është kjo sekuencë:
/tesheshi.com/
