Edhe pse e paartikuluar konkretisht, për ish-kryeministrin Berisha, godina tejet e diskutuar e Teatrit Kombëtar, një ndërtim me natyrë provizore nga italianët, ka shumë më vlerë dhe se Xhamia e Et’hem Beut.
Në një prononcim tipik të tij me natyrë politike, sigurisht pa asgjë artistike në arsyetim, ai tha se “Teatri ka qenë moment kulture”, që sipas tij, “ishte simbol i çmuar i kryeqytetit”, ndoshta duke lënë gojëhapur, siç ndodh zakonisht, shumëkënd që e ka dëgjuar.
“Që të gjitha të tjerat janë inferiore krahasuar me Teatrin që ishte vepër e një arkitekti të mirënjohur (emri se cili nuk u tha, edhe pse e mirënjohur)”, ishi fjalët e Berishës, thënë në një tubim protestues mbrëmjen e kësaj të hënë, organizuar nga ithtarët e së vjetrës.
Por mjafton një test i thjeshtë për të vërtetuar, siç e ka vërtetuar koha, se monumenti simbol i Tiranës është Et’hem Beu dhe padyshim Kulla e Sahatit. E kundërta, të gjitha të tjerat para tyre, padyshim dhe godina tashmë e shembur e TK-së, ishin inferiore. Testi më i dukshëm, sidomos vitet e post-komunizmit me prani të madhe turistike, ka qenë ajo që çdo i huaj në Tiranë, individ apo grup, në të parën godinë që ndalon sapo gjendet në qendër, është pikërisht Et’hem Beu.
Eshtë monumenti më unik dhe me zero mundësi për t’ju vënë në diskutim vlerat që bart.
Përballë saj, janë inferiore të gjitha të tjerat, duke nisur që nga Pallati sovjetik i Kulturës, Muzeu Historik Kombëtar, por dhe Banka e Shtetit së bashku me kompleksin e ministrive, si pjesë e arkitekturës fashiste.
Sa për godinën e TK-së, kur ekzistonte, askush, shqiptar apo huaj, nuk rendte për të bërë foto, ose syshqyer për t’i përthithur mrekullinë arkitekturore.
Në gjithë arealin monumental të qendrës së Tiranës, TK-ja e vjetër ka qenë krej periferike si interes estetik.
Nostalgjia për të dhe për atë çfarë është gatuar brenda saj, është krejt gjë tjetër. /tesheshi.com/
